Με τον έρωτα, τις συζυγικές σχέσεις αλλά και τη συγχώρεση καταπιάνεται η βρετανική ταινία «Μετά την αγάπη» του πρωτοεμφανιζόμενου Αλίμ Καν. Όταν, μετά τον ξαφνικό θάνατο του συζύγου της (που παρακολουθούμε στο εισαγωγικό κομμάτι της ταινίας), η Μαίρη (Τζοάνα Σκάνλαν), μια Αγγλίδα που ασπάστηκε τον ισλαμισμό για να παντρευτεί τον άντρα της ζωής της, ζει στο Ντόβερ, ανακαλύπτει πως ο άντρας της εδώ και αρκετά χρόνια την απατούσε με μια Γαλλίδα, τη Ζενεβιέβ (Νάταλι Ρίτσαρντ), αποφασίζει να διασχίσει τη Μάγχη από το Ντόβερ όπου ζει ως το Καλέ, για να παρουσιαστεί ως καθαρίστρια και να συναντήσει την άγνωστη ερωμένη. Ένα ταξίδι όπου έκπληκτη ανακαλύπτει πως ο σύζυγος όχι μόνο είχε ερωμένη αλλά είχε φτιάξει μαζί της και δεύτερη οικογένεια, αποκτώντας και ένα γιο που τώρα είναι έφηβος.
Μια φαινομενικά απίθανη, τουλάχιστο στην αρχή, μελοδραματική ιστορία, που ο σκηνοθέτης καταφέρνει να κάνει πιστευτή αλλά και να σε συγκινήσει, ιδιαίτερα με τη σχέση που σταδιακά αρχίζει να αναπτύσσεται ανάμεσα στις δυο γυναίκες, με εικαστικά ωραίες, συχνά συμβολικές σκηνές (όπως εκείνες των λευκών, απόκρημνων βράχων του Ντόβερ, που βλέπουμε στα πρώτα και τα τελευταία πλάνα της ταινίας που εκφράζουν τη ψυχολογική κατάσταση της ηρωίδας), που καταγράφουν τους διαφορετικούς χαρακτήρες αλλά και τις διαφορετικές αντιδράσεις των δυο γυναικών.
Ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας σίγουρα οφείλεται στην ερμηνεία της Τζοάνα Σκάνλαν (βραβείο ερμηνείας στα φεστιβάλ του Δουβλίνου και της Θεσσαλονίκης), που αντιμετωπίζει τις διάφορες καταστάσεις με λεπτότητα και στωικότητα, αποτυπώνοντας το μούδιασμα, τις σιωπές, την αναμονή και γενικά τις αντιδράσεις της με τις διάφορες εκφράσεις του προσώπου της – ένα πρόσωπο που μεταδίδει με εκπληκτική αυθεντικότητα άλλοτε το πένθος, την απελπισία και τον πόνο και άλλοτε την αποδοχή και τη συμφιλίωση.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr