Ένας αμερικανός dj και μια τουρίστρια συμπατριώτισσά του ερωτεύονται στη διάρκεια ενός ελληνικού καλοκαιριού και μαζί θα διαγράψουν μια πορεία όψιμης ενηλικίωσης.
Μια αισθηματική κομεντί που ξέρει τι θέλει να κάνει, αλλά όχι ακριβώς πώς να το κάνει. Εξυπηρετεί την κεντρική ιδέα του σεναρίου στήνοντας την πλοκή πάνω στον σκελετό της ομολογουμένως ευρηματικής και λειτουργικής χρήσης των τίτλων κεφαλαίων, στα οποία τη χωρίζει. Από “κει και πέρα, η “γέμιση’ των ενδιάμεσων είναι σεναριακά πρόχειρη και λίγη, σκηνοθετικά επαναλαμβανόμενη και χωρίς έμπνευση, ερμηνευτικά απλοϊκή κι αμήχανη.
Η χρήση των τίτλων είναι αποτελεσματική λόγω του μεγέθους της γραμματοσειράς που τονίζει την επανάληψη, της επιλογής να χρησιμοποιηθεί η ίδια μέρα συνεχώς και βεβαίως της συγκεκριμένης μέρας που επιλέγεται. Κάθε εβδομάδα δηλαδή παρακολουθούμε τις περιπέτειες του ζευγαριού από την «Παρασκευή» και μετά, δημιουργώντας την εντύπωση ότι η ζωή τους δεν αποτελεί παρά ένα παρατεταμένο γουίκεντ.
Ώσπου η μέρα του τίτλου αλλάζει σε «Δευτέρα»: στην πιο ξενέρωτη μέρα, την αρχή της εβδομάδας, που σηματοδοτεί την επιστροφή στη δουλειά μετά την ξεκούραση του σαββατοκύριακου. Για το ζευγάρι, σημαίνει την αναγκαστική προσγείωση στην ενήλικη πραγματικότητα και την ανάληψη των ευθυνών της γονικότητας. Μέχρι εκεί καλά. Απλό κι εύκολο.
Το ζήτημα είναι πώς φτάνει κανείς εκεί. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο πάντως έχει όλη την απαιτούμενη εμφανισιακή γοητεία, την ερμηνευτική δυναμική και τη μεταξύ τους χημεία, που δυστυχώς μένουν αναξιοποίητα σε επιφανειακά γραμμένους χαρακτήρες.
Μοιάζοντας να μην ξέρει τι άλλο να τους δώσει να κάνουν, η πλοκή επιλέγει το σεξ κάθε λίγο και λιγάκι. Στα ενδιάμεσα τούς τοποθετεί σε σκηνές γραμμένες απλοϊκά ή ημιτελώς (ίσως ακόμα και καθόλου, καθώς πολλές απ’ αυτές μοιάζουν σαν πρόχειροι αυτοσχεδιασμοί). Η σκηνή του πάρτι στο σπίτι είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπου εκτός των άλλων, χαραμίζονται ως κομπάρσοι μερικοί από τους πιο ταλαντούχους έλληνες ηθοποιούς της νεότερης γενιάς.
Νίκος Τσαγκαράκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα patris.gr