H Νταϊάνα Πρινς/ Wonder Woman πρέπει να σταματήσει έναν άπληστο επιχειρηματία, που εκμεταλλεύεται ένα ορυκτό με τη μαγική ιδιότητα να πραγματοποιεί τα όνειρα όποιου το κατέχει.
Περιπέτεια φαντασίας που αποτελεί συνέχεια της πρώτης ταινίας του 2017 από την ίδια σκηνοθέτρια. Ενώ η πρώτη ταινία εκτυλισσόταν στο 1918, στην εκπνοή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η δεύτερη τοποθετείται στο 1984, υιοθετώντας το θεματικό μοτίβο της απληστίας ως χαρακτηριστικού γνωρίσματος της περιόδου (θυμηθείτε μεταξύ άλλων το “Greed is good” τουΜάικλ Ντάγκλας/ Γκόρντον Γκέκο στη «Wall Street» του Όλιβερ Στόουν, και το «American Psycho» της Μαίρυ Χάρον).
Το επιμύθιο λοιπόν είναι εύστοχο, η Γκαντότ όπως πάντα είναι εκθαμβωτική κι ο Πασκάλ φτιάχνει έναν ανέλπιστα απολαυστικό κακό που επισκιάζει την αναξιοποίητη Γουίγκ. Το θέαμα όμως υπονομεύεται από την υπερβολικά εξεζητημένη και διάτρητη κεντρική σεναριακή ιδέα, που εκτελείται με λιγότερη αληθοφάνεια κι οικονομία απ’ όση θα χρειαζόταν για να καταλήξει σ’ ένα αποτέλεσμα αντάξιο της ανώτερης πρώτης ταινίας.
Νίκος Τσαγκαράκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα patris.gr