Έχοντας χάσει τον σύζυγό της από επίθεση των εξωγήινων τεράτων, η Έβελιν Άμποτ μαζί με τα δύο κωφά έφηβα παιδιά και το μωρό της προσπαθούν να παραμείνουν ζωντανοί, αυτή τη φορά με τη βοήθεια ενός παλιού τους γείτονα.
Ταινία τρόμου που συνεχίζει τη μεγάλη εμπορική επιτυχία του 2018 από τον ίδιο σκηνοθέτη και με τη σύζυγό του ξανά πρωταγωνίστρια. Μια δεύτερη προσθήκη που, για μένα τουλάχιστον, δεν καταφέρνει να δικαιολογήσει τον λόγο ύπαρξής της, παρά τα δεξιοτεχνικά μονοπλάνα της Πόλι Μόργκαν και το έξυπνο cross- cutting του Μάικλ Σόβερ. Καταρχάς δεν προσθέτει καμία απολύτως καινούρια ουσιαστική πληροφορία ή ανατροπή στην ήδη γνωστή ιστορία, αφού ακόμα κι ο πρόλογος που απεικονίζει την αρχή της εξωγήινης εισβολής, δεν εξηγεί το παραμικρό. Επιπλέον, η πλοκή είναι τόσο ‘σκέτη’, ώστε με το ζόρι εκτείνεται στη μιάμιση ώρα διάρκειας, πριν διαλέξει ένα τελείως τυχαίο σημείο για την απότομη κατάληξή της.
Νίκος Τσαγκαράκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα patris.gr