Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από το φιλμ του Γιούρι Μπίκοφ («Ο Ηλίθιος») και αυτό δεν είναι άλλο από την ανένδοτη ταξική πάλη. Στην ταινία, με φόντο τις βαθιές κοινωνικές ανισότητες της Ρωσίας, μια ομάδα εργατών αποφασίζει να οργανώσει τη δική της μικρή «εξέγερση», κρατώντας όμηρο το αφεντικό του πτωχευμένου εργοστασίου όπου δουλεύουν. Όπως και στις πραγματικές επαναστάσεις, όμως, το σχέδιο δεν έχει την αναμενόμενη εξέλιξη.
Η διαπλοκή της αστικής τάξης με τα διεφθαρμένα γρανάζια της εξουσίας και ένας αγώνας «από τα κάτω» που ποτέ δεν τελειώνει, σιγοβράζουν στην καρδιά ενός περιπετειώδους θρίλερ που καταφέρνει να διασκεδάσει τα κλισέ προκαλώντας αυθεντική αγωνία. Όλα αυτά, βέβαια, μέχρις ότου ο Μπίκοφ σαμποτάρει τον εαυτό του και αναλωθεί σε μια σωστή μεν, νερόβραστη και διδακτική δε πολιτική κριτική.
Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athinorama.gr