Ο χωρισμός, η επιθυμία να ξαναδεί αλλά και να προστατεύσει τα παιδιά της, οι αμφιβολίες αν ο σύζυγος κακοποιεί τα παιδιά και το αδιόρατο μέλλον μιας μοναχικής ζωής, είναι τα προβλήματα που κατατρέχουν τη βασανισμένη ηρωίδα της ταινίας «Το ταξίδι» της Αμάντα Κέρνελ (πρόταση της Σουηδίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ).
Αν και σε αναμονή για την απόφαση του δικαστηρίου σχετικά με την κηδεμονία των δυο παιδιών της, η διαζευγμένη Άλις, ύστερα από ένα αγωνιώδες τηλεφώνημα του μικρού της γιου, αποφασίζει να απαγάγει τα δυο παιδιά της και να ξεκινήσει σ’ ένα σύντομο ταξίδι στις Κανάριες Νήσους. Ταξίδι μιας τελευταίας (;) επαφής με τα παιδιά και τη μητρική θαλπωρή που θέλει να τους μεταγγίσει, ταξίδι ταυτόχρονα πικρής αναγνώρισης και αποχαιρετισμού.
Η Άλις του πικρόγλυκου, σπαραχτικού αυτού ταξιδιού δεν είναι μια συνηθισμένη γυναίκα. Είναι γυναίκα απρόβλεπτη, με πολλά ψυχολογικά προβλήματα (η ξαφνική αλλαγή στη ζωή της και ο φόβος για ένα ακαθόριστο μέλλον), με μια εχθρική απέναντί της στάση τόσο από τους κατοίκους της μικρής σουηδικής πόλης όπου ζει όσο και από τους γονείς του πρώην συζύγου, που η σκηνοθέτρια εκμεταλλεύεται για να δημιουργήσει την ατμόσφαιρα άγχους και θλίψης που κατατρέχουν την ηρωίδα της (όλη η ταινία είναι δοσμένη από την πλευρά της Άλις) και να αναπτύξει την παγιδευμένη σε ένα φαύλο κύκλο προσωπικότητά της. Εναλλάσσοντας, μέσα από όμορφα εικαστικά πλάνα, τα χιονισμένα, καταθλιπτικά τοπία της σουηδικής επαρχίας με τα φωτεινά, χαρούμενα τοπία των Κανάριων Νήσων, για να σχολιάσει ή και να αντιπαραθέσει τη ψυχολογική κατάσταση της Άλις, με την Άνε Νταλ Τορπ να δίνει μια όλο δύναμη, με λεπτές αποχρώσεις, ερμηνεία.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr