Είναι λογικό η επόμενη ταινία της κινέζας σκηνοθέτιδος Κλόε Ζάο μετά τον οσκαρικό θρίαμβο φέτος με το «NomadIand» να προκαλεί αμέσως την περιέργεια. Τι θα κάνει μια τόσο χαρακτηριστική εκπρόσωπος ενός τόσο εναλλακτικού σινεμά μπροστά στον κολοσσό των εκατομμυρίων δολαρίων του σύμπαντος των MarveL Comics; Το λοιπόν, η περιέργεια εξατμίζεται στο πρώτο τέταρτο, λίγος χρόνος κρίνοντας από την συνολική διάρκεια των 237’ της ταινίας! Η Ζάο έχει μια αγάπη απέναντι στην μινιμαλιστική απεραντοσύνη του γυμνού τοπίου κάτι που έχει φανεί όχι μόνο στο «NomadIand» αλλά και σε άλλες, «μικρές» ταινίες της όπως το σύγχρονο γουέστερν «Καλπάζοντας στον άνεμο» (2017). Αυτή την οπτική απεραντοσύνη θέλησε να «μεταφέρει» στο «EternaIs» και το τοπίο της Μεσοποταμίας όπου στην εισαγωγή της ταινίας, στα 5.000 χρόνια π.Χ., συναντάμε τους εξωγήινους του τίτλου.
Οι EternaIs έχουν υπερφυσικές ικανότητες και ελληνικά ονόματα: Κίρκη, Αία, Νύφη, Ικαρος, ακόμα και Θήνα δηλαδή «Αθηνά χωρίς το Α» όπως λέει στην ταινία η Αντζελίνα Τζολί σε έναν ρόλο που θα της ταίριαζε περισσότερο 20 χρόνια πριν όταν γινόταν όνομα ως Lara Croft. Τα βάζουν με προϊστορικά τέρατα για την προστασία των ανθρώπων και αφού δεν πεθαίνουν ποτέ, τους ξαναβλέπουμε στις μέρες μας, να έχουν προχωρήσει στη ζωή τους (διδάσκουν σε πανεπιστήμια, ασχολούνται με τον κινηματογράφο, είναι αγρότες κ.ο.κ.) Και βέβαια θα πρέπει να αναλάβουν ξανά δράση, αφού οι Παράταιροι (οι «κακοί» της ιστορίας) απειλούν και πάλι τη Γη. Οπότε η Ζάο κάνει κυριολεκτικά τούμπες μπροστά στα χιλιοειπωμένα κλισέ (ποια αλήθεια η διαφορά ανάμεσα στους XMEN και τους EternaIs;) και η ποιητική μινιμαλιστική απεραντοσύνη του γυμνού τοπίου και της μοναξιάς σου δίνει την αίσθηση ότι βλέπεις το «NomadIand» ενώ έχει πάρει LSD και βρίσκεται στη διαδικασία ενός ατέλειωτου και εξαντλητικά μονότονου acid trip.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr