Ως γνωστόν η Τζέιμι Λι Κέρτις οφείλει την μισή (τουλάχιστον) καριέρα της στην ηρωίδα της πρώτης και κλασικής για το είδος της ταινίας τρόμου του Τζον Κάρπεντερ «Η νύχτα με τις μάσκες» (1978). Σαράντα τρία χρόνια αργότερα η ίδια ηθοποιός καλά κρατεί (αν και για αρκετή ώρα την βλέπουμε ξαπλωμένη σε φορείο), όχι όμως και ο μύθος που σέρνεται στην επανάληψη και το αίμα – σημείο που νιώθεις ότι το μόνο που άλλαξε από την προηγούμενη ταινία της σειράς αυτής – όπως εξάλλου το περιμένεις – είναι η βία: εδώ περισσότερη και γραφικότερη.
Ο κατ’ εξακολούθηση δολοφόνος Μάικ Μάγιερς κάνει αυτό που ξέρει καλά να κάνει: τεμαχίζει με σιδηροπρίονα πυροσβέστες, χώνει μακρόστενες neon λάμπες σε απροστάτευτους λαιμούς και πάει λέγοντας. Μέχρι πότε θα τα βλέπουμε όλ’ αυτά; Μα μέχρι να σταματήσει να πέφτει το παραδάκι στα ταμεία φυσικά, ποιόν άλλο λόγο φαντάζεστε; Προς το παρόν φαίνεται ότι το «Halloween», μετά την «ανανέωσή» του από τον καλό σκηνοθέτη Ντ. Γκ. Γκριν έχει ψωμί. Εμείς όμως έχουμε πια βαρυστομαχιάσει.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr