Δεν είναι ευρέως γνωστό, όμως η αγάπη που έτρεφε η Γαλλία για τον Ρώσο αστροναύτη Γιούρι Γκαγκάριν, τον πρώτο άνθρωπο που ταξίδεψε στο διάστημα, είχε ως αποτέλεσμα την ονομασία ενός συγκροτήματος κατοικιών στα περίχωρα του Παρισιού με το ονοματεπώνυμό του. Εκεί λαμβάνει χώρα η ταινία των Φανί Λιατάρ, Ζερεμί Τρουίλ εστιάζοντας στην (αναπόφευκτη;) παρακμή όπου αυτό το συγκρότημα έχει στις ημέρες μας οδηγηθεί. Οι κάποτε υποβλητικές και μοντέρνες για την εποχή τους πολυκατοικίες έχουν μετατραπεί σε αχούρια, κτίρια στα οποία κινδυνεύεις να κατοικήσεις. Σε ένα από αυτά τα κτίρια διαμένει ένας νεαρός μαύρος, ονόματι Γιούρι (Αλσενί Μπατιλί) φανατικός με οτιδήποτε έχει να κάνει με το διάστημα.
Το διαμέρισμά του μοιάζει με αυτοσχέδιο διαστημόπλοιο, τα όνειρά του τον ταξιδεύουν σε ανεξερεύνητους πλανήτες και μακρινούς γαλαξίες αλλά η ζωή του είναι εκεί, στην πολυκατοικία όπου νιώθει ότι πρέπει να βάλει τα δυνατά του για να την σώσει. Εκεί θα γνωρίσει τον έρωτα, εκεί θα ανδρωθεί, εκεί θα παλέψει. Ενας πολύ ιδιαίτερος χαρακτήρας πάνω στον οποίο χαράσσεται το μέλλον προς το καλύτερο, σε μια ανθρώπινη, ζεστή ταινία που μάλιστα κατέκτησε το βραβείο σκηνοθεσίας της Πόλης των Αθηνών του περσινού φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr