Ογεννημένος στη Ρουμανία Γερμανός σκηνοθέτης Αλεξάντερ Νανάου μετατρέπει το χρονικό της πυρκαγιάς στο κλαμπ Κολεκτίβ του Βουκουρεστίου, που στοίχισε τη ζωή σε 27 ανθρώπους το 2015, σε ένα κινηματογραφικό ρεπορτάζ για την απίστευτη, ασφυκτική διαφθορά στο δημόσιο σύστημα υγείας: ακόμα περισσότεροι τραυματίες έχασαν τη μάχη στα νοσοκομεία, καθώς τα φάρμακα ήταν νοθευμένα και ένα πλέγμα λοβιτούρας και παράνομης συναλλαγής γιατρών και δημόσιων λειτουργών σε νευραλγικές θέσεις συνεχώς (και πεισματικά) συγκάλυπτε με ατασθαλίες και ψέματα ένα σύστημα σάπιο και, όπως αποδείχτηκε, φονικό.
Ο Νανάου, ο οποίος επιμελήθηκε επίσης την παραγωγή, το σενάριο και το μοντάζ, αφηγείται και αποκαλύπτει με το νεύρο ενός πολιτικού θρίλερ, αποσπώντας διπλή υποψηφιότητα στα Όσκαρ στις κατηγορίες του ντοκιμαντέρ και της διεθνούς ταινίας, χάνοντας από το Ο δάσκαλός μου το χταπόδι και το Άσπρο Πάτο αντίστοιχα.
Το Collective προεκτείνει και εμβαθύνει την τραγωδία, την παράνοια και τη διαπλοκή, σχολιάζοντας ανηλεώς μια καταρρέουσα δημοκρατία, συμπυκνώνει τη συλλογή στοιχείων και πληροφοριών σε ένα ταχύτατο ξεκίνημα σε ύφος cinema verit? και στη συνέχεια επικεντρώνεται στο πρόσωπο του νέου υπουργού Υγείας (που περισσότερο συμβολικά και εκ των πραγμάτων λιγότερο ρεαλιστικά φέρει την ελπίδα) για να επισφραγίσει το αδιέξοδο μιας χώρας που, όπως υποδεικνύει ο τίτλος, φέρει τη συλλογική ευθύνη μιας μείξης εγκλήματος και αμέλειας καθόλου τυχαίας.
Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα lifo.gr