Όπως φαίνεται και από τον τίτλο, επίκεντρο της τελευταίας ταινίας του Ρίντλεϊ Σκοτ, είναι όντως μια μονομαχία: Αυτή ανάμεσα στον ιππότη Ζαν Ντε Καρούζ (Ματ Ντέιμον), και έναν άλλο ιππότη τον Ζακ Λε Γκρι (Ανταμ Ντράιβερ) που ενώ υπήρξαν συμπολεμιστές και φίλοι, θα έρθουν σε σύγκρουση όταν ο δεύτερος κατηγορηθεί από την Μαργκερίτ (Τζόντι Κόμερ) σύζυγο του πρώτου, ότι την βίασε.
Όμως αυτή η μονομαχία δεν είναι τελικά παρά η αφορμή για ,το στήσιμο μιας ολόκληρης εποχής στην Νορμανδία της Γαλλίας του 14ου αιώνα, μέσα από το οποίο ο Σκοτ βρίσκει τρόπους για να μιλήσει για το σήμερα: η εκμετάλλευση από την εξουσία (το μοίρασμα της πίτας των οικοπέδων έχει μια αστεία χυδαιότητα), ο σκοτεινός ρόλος της εκκλησίας, η ακύρωση του γνήσιου μαχητή από τους ίδιους που υπηρέτησε με πάθος και βέβαια, η θέση της γυναίκας απέναντι σε όλα αυτά.
Στοιχεία όλα που βρίσκουν την θέση τους σε μια χορταστική μεν, πλην αδικαιολόγητα μεγάλη σε διάρκεια ταινία εποχής, η οποία μάλιστα έχει ακόμα και κινηματογραφικές αναφορές καθότι η βασική ιδέα στην αφήγηση είναι παρόμοια με εκείνη του κλασικού «Ρασομόν» του Ακίρα Κουροσάβα: ο διαφορετικός τρόπος με τον οποίο ένα γεγονός εκλαμβάνεται από τους ανθρώπους που το έζησαν.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr