Ατελείωτης διάρκειας μονοπλάνα στα οποία βλέπουμε δύο ανθρώπους να συνομιλούν μεταξύ τους, συνθέτουν την γενική εικόνα αυτής της ταινίας που προέρχεται από την Νότιο Κορέα και προσπαθεί να ακολουθήσει τα βήματα Ευρωπαίων σκηνοθετών που έχουν εντρυφήσει σε αυτό το είδος κινηματογράφου, με «πατριάρχη» τον Ερίκ Ρομέρ.
Το νήμα που συνδέει αυτές τις συναντήσεις είναι μια γυναίκα (Κιμ Μιν –Χε) η οποία εν τη απουσία του ανδρός της, αποφασίζει να επισκεφτεί γνωστούς σε διάφορες περιοχές της Σεούλ και να περάσει ώρες μαζί τους. Οι κουβέντες του αέρα συνδυάζονται με θέματα σοβαρά, κάπου το χιούμορ κάνει διακριτικά την παρουσία του, οι ηθοποιοί είναι θαυμάσιοι στο δύσκολο έργο τους – επαναλαμβάνω τα μονοπλάνα είναι πολύ μεγάλης διάρκειας. Αλλά για το που και σε τι ακριβώς όλο αυτό το πράγμα καταλήγει, φοβάμαι ότι δεν έχω την απάντηση. Η ταινία διαρκεί δύο ώρες αλλά θα μπορούσε να διαρκεί άλλες τόσες.Ο ρυθμός δεν θα πρέπει να βρίσκεται στις προτεραιότητες του σκηνοθέτη Χοινγκ Σανγκ Σου – όχι εδώ τουλάχιστον γιατί η προηγούμενή του ταινία «Thedayafter» είχε.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr