Η «Εξαφάνιση Ανηλίκου» αποτελεί την 6η ταινία του 58χρονου Γάλλου σκηνοθέτη, σεναριογράφου και ηθοποιού Christian Carion που έγινε γνωστός από φιλμ όπως τα «Une hirondelle a fait le printemps» (2001), «Joyeux Noël» (2005) και «L’Affaire Farewell» (2009). Αποτελεί την αγγλόφωνη εκδοχή του «Mon garçon» (2017) του Carion, που βασίζεται σε ένα σενάριο του ίδιου και της Laure Irrmann.
Η τολμηρή δημιουργική επιλογή του Carion ήταν να μην δώσει στον πρωταγωνιστή το σενάριο προς μελέτη ,αλλά μόνο το περίγραμμα της υποθεσης .Έτσι όπως ο Guillaume Canet στη γαλλόφωνη ταινία, έτσι και εδώ ο Σκωτσέζος James McAvoy γνώριζαν ορισμένα πράγματα για την υπόθεση της ταινίας και όλη η υπόλοιπη ερμηνεία τους αποτελεί προϊόν αυτοσχεδιασμού, κάτι που από μόνο του είναι μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση.
Όμως ένα θρίλερ δεν μπορεί να σταθεί μόνο σε ένα τέχνασμα .Χρειάζεται πλοκή , ρυθμική αφήγηση με σωστά τοποθετημένες στροφές και ανατροπές που θα κρατήσουν τον ενδιαφέρον του θεατή. Δυστυχώς το φιλμ του Carion είναι επίπεδο , χωρίς ένταση και συνεκτική ιστορία ,με τα σημεία πλοκής να μην συνδέονται και να παραμερίζονται βολικά , ενώ και οι χαρακτήρες είναι πρόχειρα σχεδιασμένοι. Η μεγαλύτερη απογοήτευση, ωστόσο, είναι το εξαιρετικά αδύναμο φινάλε που αναιρεί όλη την αρχική ίντριγκα.
Η «Εξαφάνιση Ανηλίκου» δεν είναι ταινία δράσης, οπότε ο θεατής δεν πρέπει περιμένει μια παραλλαγή της σειράς «Taken» του Liam Neeson. Είναι μια επίπλαστα σοβαροφανής εμπειρία συναισθηματικού πόνου και θλίψης για ένα πατέρα που αντιμετωπίζει τις συνέπειες του να είναι απών και προσπαθεί να διορθώσει την έλλειψή του.
Τελικά ίσως το καλύτερο στοιχείο του φιλμ είναι τα πανοραμικά πλάνα των κακοτράχαλων τοπίων των Highlands όπου λαμβάνει χώρα η δράση. Η ομορφιά των βουνών, οι γκρεμοί και τα μικρά ομιχλώδη αλλά καταπράσινα λιβάδια αναδεικνύονται σε μια ταινία που δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της λόγω της αναιμικής κινηματογραφικής της γραφής.
Γιώργος Ξανθάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα fermouart.gr