Η Suze Trappet (Virgine Efira) είναι μια σαραντάρα κομμώτρια που μαθαίνει ότι είναι βαριά άρρωστη και αποφασίζει να αναζητήσει το παιδί που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει όταν ήταν 15. Ο Jean-Baptiste (Albert Dupontel) είναι ένας μεσήλικας ,εργασιομανής μηχανικός υπολογιστών μιας κρατικής υπηρεσίας που ψυχικά καταρρέει όταν υποβαθμίζεται σε μέντορα των νεαρών υπαλλήλων που θα τον αντικαταστήσουν. Ο κύριος Blin (Nicolas Marié), είναι ένας αρχειοφύλακας που έχασε την όραση του από λάθος αστυνομικού ,αλλά παρόλα αυτά διαθέτει ακατάβλητο ενθουσιασμό. Μια σειρά συμπτώσεων θα ενώσουν αυτούς τους τρεις ετερόκλητους ανθρώπους. Είναι μια συνάντηση μιας γυναίκας που θέλει να ζήσει αλλά δεν μπορεί και ενός άντρα που μπορεί να ζήσει αλλά δεν θέλει…
Το «Αντίο ηλίθιοι» είναι η έβδομη ταινία του Albert Dupontel, που όπως πάντα συνυπέγραψε το σενάριο με τον Xavier Nemo και πρωταγωνίστησε. Προηγήθηκαν τα φιλμ: «Bernie» (1996), «Le Créateur» (1999), « Enfermés Dehors»(2006), «Le Vilain» (2009), «9 Mois Ferme»( 2013) και «Au Revoir là-haut»(2017).
Σε αυτό το νέο του φιλμ ο Dupontel υλοποιεί και πάλι την πρωταρχική καλλιτεχνική του φιλοδοξία ,την ανάμειξη διαφορετικών κινηματογραφικών ειδών: από την κωμωδία , το μπουρλέσκ , την περιπέτεια μέχρι και το δράμα. Ο Γάλλος δημιουργός συγχωνεύει το διαβρωτικό και σαρκαστικό χιούμορ με την αριστερή ρητορική με στόχο να ασκήσει οξεία κριτική στον παραλογισμό και τη βαρβαρότητα του σύγχρονου κόσμου. Σε πρώτο πλάνο θέτει τη βλάβη που προκαλεί η πλουτοκρατική, κατασταλτική, ατομικιστική και γραφειοκρατική κοινωνία στον απλό άνθρωπο. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκει να συνθέσει έναν ουμανιστικό και βαθιά καταγγελτικό μύθο για τη διοικητική απάθεια, την αστυνομική βία ,την έλλειψη αξιοπρεπούς μέλλοντος, τον εκφραστικό υπερκορεσμό του διαδικτύου που οδηγεί στη σιωπή της καθημερινής επαφής, τον αστικό λαβύρινθο των τερατωδών κτιρίων.
Η παρουσία του Terry Gilliam, μέσω ενός cameo και η αρχική αφιέρωση στον αποθανόντα Terry Jones -που συμμετείχε σε δυο ταινίες του Dupontel(«Le Créateur» και «Enfermés Dehors»)-, δεν είναι τυχαίες. Οι Gilliam και Jones , υπήρξαν ιδρυτικά στελέχη της ομάδας των ‘’Monty Python’’ και έχουν ασκήσει μεγάλη επιρροή στο έργο του Dupontel . Μάλιστα το «Αντίο ηλίθιοι» κάνει ευθεία αναφορά στο Οργουελικό “Brazil”(1985) του Gilliam, με το ασφυκτικό θεσμικό υπόβαθρο να θέτει υπό διωγμό τους απείθαρχους πρωταγωνιστές.
Ο Dupontel είναι λάτρης του στιλιζαρίσματος με περιστροφικές και επιταχυνόμενες κινήσεις της κάμερας, με ακραία ζουμ και φρενήρες μοντάζ, που αρκετές φορές εξυπηρετούν τον εντυπωσιασμό και όχι την αφήγηση. Η στιλπνή φωτογραφία του Alexis Kavyrchine, όπου κυριαρχούν οι πορτοκαλί αποχρώσεις, η όμορφη μουσική του Christophe Julien και τα εντυπωσιακά ειδικά εφέ του Cédric Fayolle προσομοιώνουν ένα ημι-φουτουριστικό αστικό περιβάλλον.
Όμως ποιοι είναι οι «ηλίθιοι» τους οποίους αποχαιρετά ο Dupontel; Προφανώς η αστυνομία, οι κυβερνητικοί θεσμοί, ο ψηφιοποιημένος κόσμος κατοικημένος από ζόμπι που στις δημόσιες συγκοινωνίες παραμένουν κολλημένοι στα κινητά τους αλλά και οι διασυνδεδεμένες κοινότητες-ψυχρές φυλακές από όπου έχουν εξοβελιστεί τα στοιχειώδη ανθρώπινα συναισθήματα.
Το «Αντίο ηλίθιοι» είναι μια δραματική κωμωδία για τους απόκληρους της κοινωνίας που με αλληλεγγύη αγωνίζονται να μοιραστούν μια μορφή δονκιχωτικής αδελφοσύνης. Στιλιζαρισμένο αλλά δημαγωγικό , ρομαντικό αλλά σχηματικό, συγκινητικό αλλά ανάλαφρο , διασκεδαστικό αλλά νιχιλιστικό ,αυτό το αμφιλεγόμενο φιλμ επιτίθεται κατά μέτωπο σε έναν όλο και πιο άσπλαχνο κόσμο όπου οι κανόνες είναι ισχυροί με τους αδύναμους και αδύναμοι με τους ισχυρούς.
Γιώργος Ξανθάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα fermouart.gr