Ηζωή του αγαπητού στο λαό αλλά ενοχλητικού για τους πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας Αγίου Νεκταρίου, δίνεται μέσα από αποσπασματικές ιστορίες που συνέβησαν κυρίως στα τελευταία χρόνια της ζωής του στις αρχές του 20ου αιώνα.
Χωρίς ιδιαίτερη κινηματογραφική αξία η βιογραφία του Αγίου Νεκταρίου κυμαίνεται ανάμεσα στην αφέλεια και το γκροτέσκο. Κακογραμμένοι διάλογοι που σημαδεύονται από σοβαροφάνεια, υπερβολικές ερμηνείες που πηγάζουν από καρικατούρες αντί αυθεντικών χαρακτήρων, ανύπαρκτο σενάριο σε μια ιστορία που επιλέγει τις εύκολες λύσεις αντί μιας ψαγμένης άποψης που έχει την αγωνία – και κυρίως την διάθεση- να αναζητήσει την ιστορική αλήθεια γύρω από το πρόσωπο του Αγίου της Αίγινας, μένοντας μόνο στο θέμα της εκκλησιαστικής διαφθοράς. Η επιλογή του Σερβετάλη στον κεντρικό ρόλο αποδεικνύεται ατυχής, πέφτοντας κι αυτός θύμα μιας υπερφίαλης ταινίας παραδομένης σε όλα τα κλισέ του είδους.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athensvoice.gr