Η ταινία τοποθετείται σε ένα δυστοπικό μέλλον, σε ένα πλημμυρισμένο Μαϊάμι από την κλιματική αλλαγή, όπου η ανισότητα μεταξύ των φτωχών και των πλουσίων βρίσκεται στο ζενίθ, αφού πλέον τίθεται το ζήτημα της επιβίωσης. Η νοσταλγία γίνεται τρόπος διαφυγής από την πραγματικότητα και ο κεντρικός ήρωας μέσω μιας κατασκευής, που παρόμοιά της έχουμε συναντήσει σε πολλές φουτουριστικές ταινίες, βοηθάει τους πελάτες του να επιστρέψουν σε όποια στιγμή της μνήμης τους έχουν ανάγκη.
Η ξαφνική εμφάνιση αλλά και εξαφάνιση μιας πελάτισσας αλλάζει και σημαδεύει για πάντα τη ζωή του, καθώς προσπαθώντας να λύσει το μυστήριο της εξαφάνισής της βρίσκεται αντιμέτωπος με μία βίαιη συνωμοσία. Η ταινία, κινούμενη μεταξύ της επιστημονικής φαντασίας και του νουάρ, αναδεικνύει μια κοινωνική διάσταση, που της προσδίδει μεν ενδιαφέρον, αλλά δεν είναι ικανή να την κατατάξει στις δυνατότερες ταινίες του είδους, παρά την πολύ προσεγμένη ατμόσφαιρά της.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr