Η 35χρονη Βάντα της ταινίας είναι μια Πολωνή που, όπως πολλές άλλες συμπατριώτισσές της, φτάνει στην Ελβετία για να εργαστεί σε κάποια πλούσια ελβετική οικογένεια. Για τη Βάντα δεν είναι το πρώτο της ταξίδι. Πρόκειται για την επιστροφή της στο σπίτι της οικογένειας των Βεμέιστερ-Γκλόορ, όπου έχει αναλάβει τη φροντίδα του 70χρονυ πάτερ φαμίλιας, Γιόζεφ, που βρίσκεται σχεδόν ανάπηρος στο κρεβάτι, εξαιτίας ενός εγκεφαλικού. Φροντίδα που δεν περιορίζεται στη σωματική του καθαριότητα αλλά, και, ενδιάμεσα, σε άλλες πιο προσωπικές, κρυφά από τη σύζυγο, ικανοποιήσεις, που αποδίδουν στη Βάντα τα χρήματα που χρειάζεται για τη διατροφή των δυο μικρών παιδιών της.
Κάποια στιγμή, η Βάντα θ’ αποκαλύψει στην οικογένεια πως είναι έγκυος με το παιδί του Γιόζεφ, αποκάλυψη που θα ανατρέψει την οικογενειακή ηρεμία και θα προκαλέσει συγκρούσεις με τη Βάντα αλλά και ανάμεσα στα ίδια τα μέλη της οικογένειας: με τον Γιόζεφ να θέλει το παιδί, με την ανασφαλή σύζυγο να αντιτίθεται, μια κόρη που δεν χωνεύει και όλο υποψιάζεται τη Βάντα κι ένα γιο που παρόλο που είναι ερωτευμένος μαζί της να φοβάται να πάρει θέση.
Παρά τα κάποια εύκολα, «ρόδινα», κάπου-κάπου μελοδραματικά στοιχεία σε κάποιες επιμέρους σκηνές (ιδιαίτερα στο δεύτερο μέρος), η σκηνοθέτρια Μπετίνα Ομπερλί εκμεταλλεύεται την ιστορία της για να φέρει στην επιφάνεια τις ταξικές συγκρούσεις αλλά και τις σχέσεις των δύο φύλων (ιστορία που μου θύμισε τη δική μας «Η δουλειά της» του Νίκου Λαμπό), για να συνδυάσει την κωμωδία με το δράμα, διανθίζοντας τις σκηνές της με μπόλικο χιούμορ και αποσπώντας πολύ καλές ερμηνείες από όλο το κάστ της, και ιδιαίτερα την Ανιέσκα Κροκόσφκα, που ερμηνεύει με ζωντάνια και δύναμη τη Βάντα.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr