Φανταστείτε τον Λίαμ Νίσον της «Αρπαγής» (Taken) σε μια πιο μίζερη εκδοχή και θα έχετε μπροστά σας την εικόνα του «Κανένα» όπου έναν παρόμοιο ήρωα, έναν πρώην μυστικό πράκτορα με εξαιρετικές ικανότητας υποδύεται ο Μπομπ Οντενκιρκ. Μόνο που αυτός εδώ, μέχρι το πρώτο ημίωρο της ταινίας, πνίγει την οργή του, ανέχεται τις προσβολές και ταπεινώνεται από την οικογένειά του καθώς δεν του επιτρέπεται να αντιδράσει και να δείξει τι μπορεί πραγματικά να κάνει.
Η ευκαιρία θα του δοθεί όταν έρχεται σε σύγκρουση με μια παρέα τραμπούκων μέσα στο λεωφορείο. Από εκεί και πέρα αρχίζει το ξύλο – και μιλάμε για πολύ ξύλο – με μόνη διαφορά ότι ο Οντενκιρκ δεν είναι σούπερμαν αλλά τις «τρώει» επίσης. Βροχή τα κλισέ, εξωπραγματική η κλιμάκωση και φυσικά, κάπου με επικεφαλής τον Αλεξέι Σερεμπριάκοφ, οι πάρα πολύ κακοί Ρώσοι – θαρρείς απαραίτητο πια στοιχείο, ακόμα και σήμερα, στο αμερικανικό σινεμά.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr