Το δράμα δυο μοναχικών ανθρώπων σε μια ασυνήθιστη ερωτική ιστορία, μέσα από μια προκλητική για την τότε εποχή της (1992), συναρπαστική ταινία, υποψήφια για 6 Όσκαρ, ανάμεσά τους και καλύτερης ταινίας και για τις ερμηνείες των δυο πρωταγωνιστών του (τελικά κέρδισε το ΄Όσκαρ σεναρίου).
Ο Νιλ Τζόρνταν («Μόνα Λίζα», «Η παρέα των λύκων») στρέφεται εδώ σε μια ιστορία του IRA, με τον Στίβεν Ρία στο ρόλο του αγωνιστή του IRA, Φέργκους, που η ομάδα του στην Ιρλανδία συλλαμβάνει ένα μαύρο Βρετανό στρατιώτη (Φόρεστ Γουίτακερ), με τον οποίο ο Φέργκους αρχίζει να συνδέεται φιλικά. Μετά το θάνατο του στρατιώτη, ο Φέργκους πηγαίνει στο Λονδίνο, όπου αναλαμβάνει να συναντήσει τη φιλενάδα του νεκρού, τη Ντιλ για να ανακαλύψει (από δω και πέρα είναι spoiler, γι’ αυτό όποιος δεν θέλει να μάθει την απρόοπτη ανατροπή ας μη το διαβάσει) πως το κορίτσι είναι μια transsexual, γεγονός που αρχικά προκαλεί τον τρόμο στον Φέργκους.
Πέρα από το σασπένς, το θρίλερ, το ενδιάμεσο (ιδιαίτερα στο πρώτο μέρος) χιούμορ και την πολιτική τοποθέτηση, που αναπτύσσει με οξυδέρκεια, ο Τζόρνταν βάζει το θέμα του ανθρώπινου σώματος, αλλά και της ταυτότητας των φύλων, ιδιαίτερα σε σχέση με τους transsexual, που ακόμη, την τότε εποχή, ήταν θέμα ταμπού, με την κοινωνία να μην είναι έτοιμη να την αποδεχτεί, (η προβολή της ταινίας τότε προκάλεσε συζητήσεις και αντιγνωμίες). Στα συν της ταινίας τόσο η υποβλητική μουσική όσο και η ωραία, ατμοσφαιρική φωτογραφία.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr