Ο «διανοούμενος» Μορτ Ρίφκιν συνοδεύει την ατζέντισσα σύζυγό του Σου στο διάσημο ισπανικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν, ανησυχώντας για το ξεμυάλισμά της με τον νεαρό ανερχόμενο σκηνοθέτη Φιλίπ. Στο πίσω μέρος του μυαλού του, ο Μορτ ελπίζει ότι η αλλαγή περιβάλλοντος θα δώσει σπίθα στο πρώτο του μυθιστόρημα...
Η 49η ταινία του Γούντι Αλεν δεν θα μπορούσε να ξεφεύγει από τα μόνιμα κλισέ του (ψυχανάλυση, νευρώσεις, όνειρα, υπαρξιακά ερωτήματα, κινηματογράφος, παντρεμένα ζευγάρια), μόνο που αυτήν τη φορά ο Αλεν αποτίνει φόρο τιμής σε σπουδαίους, κυρίως Ευρωπαίους, κινηματογραφιστές που τον σημάδεψαν προσαρμόζοντας χαρακτηριστικές σκηνές από διάσημες ταινίες τους στα όνειρα του πρωταγωνιστή του. Ετσι οι πιο μυημένοι σινεφίλ θα αντιληφθούν τις αναφορές στους Φελλίνι (8 ½), Μπέργκμαν (Περσόνα, Η Εβδομη Σφραγίδα, Αγριες φράουλες), Γουέλς (Πολίτης Κέιν), Γκοντάρ (Χωρίς Ανάσα), Τρυφώ (Ζιλ και Ζιμ), Μπουνιουέλ (Εξολοθρευτής Αγγελος) κ.ά., που δίνουν μια πολύ ξεχωριστή νότα σε μια κατά τα λοιπά μέτρια ταινία του. Ο Αλεν ακροθιγώς σατιρίζει στάσεις και συμπεριφορές της σημερινής κοινωνίας, εστιάζοντας στον κόσμο των καλλιτεχνών.
Δυστυχώς το γνωστό βιτριολικό του χιούμορ με την πάροδο των χρόνων γίνεται υπόγειο, αλλά δεν χάνει ποτέ την ευκαιρία του αυτοσαρκασμού. Κάτι είναι κι αυτό.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr