Η τελευταία ταινία που γύρισε επί αγγλικού εδάφους ο σπουδαίος Άλφρεντ Χίτσκοκ προτού μεταναστεύσει στις ΗΠΑ και το Χόλιγουντ, είναι και η πρώτη που βασίζεται σε έργο της συγγραφέα Δάφνης ντι Μωριέ (αργότερα ακολούθησαν τα αριστουργηματικά «Ρεβέκκα» και «Τα Πουλιά»). Η ιστορία τοποθετείται γύρω από μια ομάδα πειρατών που διαμένει στο «Jamaica Inn» της Κορνουάλης του 19ου αιώνα. Η έως τότε κρυφή παράνομη δράση τους ξεσκεπάζεται όταν στο πανδοχείο φτάνει η ανιψιά της γυναίκας του ιδιοκτήτη, η οποία φέρνει ανησυχία στις τάξεις των εγκληματιών.
Ανάμεσα στις λιγότερο «χιτσκοκικές» ταινίες στη φιλμογραφία του σκηνοθέτη, καθώς λείπει μεταξύ άλλων το αγωνιώδες σασπένς που τις χαρακτηρίζει, η «Ταβέρνα της Τζαμάικα» οφείλει τη γοητεία της στο καλοστημένο δράμα και τα έμμεσα, πικρά πολιτικά σχόλια πάνω στις κοινωνικές επιπτώσεις της εναλλαγής από τη γεωργιανή στη βικτοριανή Αγγλία. Πάνω απ’ όλα, όμως, ο Χίτσκοκ χρωστά πολλά στην κυριαρχική ερμηνεία του Τσαρλς Λότον, ο οποίος φορτίζει με διαπεραστική ενέργεια τη δράση.
Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athinorama.gr