Στην τελευταία ταινία τους, για την οποία κέρδισαν το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ Καννών του 2019, οι Βέλγοι αδελφοί Ζαν Πιέρ και Λικ Νταρντέν, σκηνοθέτες (γνωστοί για το κοινωνικού χαρακτήρα έργο τους σε ταινίες όπως οι «Ροζετά», «Ο γιός», «Η σιωπή της Λόρνα», «Το άγνωστο κορίτσι» κ.α.), εξετάζουν την περίπτωση ενός 13χρονου μουσουλμάνου στο Βέλγιο (Ιντίρ Μπεν Αντί) ο οποίος για λόγους που μόνον ο ίδιος ξέρει (και δεν αποκαλύπτει) έχει κάνει μια απότομη στροφή προς τη θρησκεία.
Ο φανατισμός του ιμάμη του, έχει απομακρύνει τον Αχμέντ από το άμεσο κοινωνικό περιβάλλον του (οικογένεια, φίλοι, συμμαθητές, δάσκαλοι) και με ένα μαχαίρι κρυμμένο στην τσάντα, ο μικρός αποτελεί θανάσιμη απειλή για όλους (οι σκηνοθέτες «φλερτάρουν» ακόμα και με το θρίλερ).
Όμως το βασικό ερώτημα που απασχολεί τους Νταρντέν ενώ ξετυλίγουν την ιστορία είναι αν τελικά μπορεί αυτό το πλάσμα που βρίσκεται στο μεταίχμιο παιδικής ηλικίας – ενηλικίωσης να ξαναβρεθεί «μέσα στη ζωή»
Εξετάζοντας με χειρουργική ακρίβεια την σχέση του Αχμέντ με πρόσωπα του άμεσου περιβάλλοντός του, οι σκηνοθέτες στήνουν σκηνές που σε αφήνουν με ένα σφίξιμο στην καρδιά γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι κατά βάθος, ο μικρός αγωνιά να απελευθερώσει τον εαυτό του από την ασφυκτική «αγκαλιά» μιας θανάσιμης ιδεολογίας * μόνο που δεν ξέρει πώς να το κάνει.
Είναι ένα παιδί που δεν αγαπάς εύκολα αλλά θέλεις να του αφιερώσεις χρόνο για να το κατανοήσεις – ένα ακόμη παράδειγμα της εξαιρετικής δουλειάς που οι Νταρντέν κάνουν ανιχνεύοντας με ζήλο ανθρώπους της καθημερινότητας, πρωταγωνιστές ταινιών που θίγουν θέματα καυτά τα οποία άπτονται της ζωής μας: από την κρίση στην οικογένεια, ως την ανεργία, το μεταναστευτικό πρόβλημα και τώρα την θρησκεία.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα in.gr