Πώς μια κακοπληρωμένη και χωρίς να μπορεί να ξοφλήσει τα χρέη της νεαρή πωλήτρια μετατρέπεται σταδιακά σε πόρνη, μας παρουσιάζει μέσα από 12 ταμπλό/κεφάλαια ο Γκοντάρ στην ταινία του αυτή, όπου για πρωταγωνίστρια χρησιμοποιεί την τότε μούσα και γυναίκα του, Άνα Καρίνα. Και μια και πρόκειται για ταινία του Γκοντάρ, ξέρουμε από το πρώτο κιόλας πλάνο πως όλα παίζονται. Ολόκληρο μάλιστα το πρώτο κεφάλαιο είναι γυρισμένο με την πλάτη της Νανά (όνομα σίγουρα εμπνευσμένο από τον Ζολά (με την Καρίνα να θυμίζει τη Λουίζ Μπρουκς και τον Γκοντάρ να μας θυμίζει την αγάπη του για τον κλασικό κινηματογράφο) απέναντι από την κάμερα και χρειάζεται να φτάσουμε στο κεφάλαιο με την Νανά να παρακολουθεί, σε σινεμά, την προβολή της κλασικής ταινίας του Ντράγιερ, «Τα πάθη της Ζαν Ντ’ Αρκ», για να δούμε το πρόσωπό της (πρόσωπο μάλιστα που συγκινείται μέχρι δακρύων βλέποντας την Φαλκονετί να υπόκειται στα βασανιστήρια των ιεροεξεταστών της).
«Εδώ πρόκειται για τη δική μας ιστορία», μας εκμυστηρεύεται ο Γκοντάρ, «ένας καλλιτέχνης που σκιτσάρει το πορτρέτο της γυναίκας του». Με τον ίδιο να διαβάζει το κείμενο του Έντγκαρ Άλαν Πόε, που υποτίθεται διαβάζει ο νεαρός τον οποίο ερωτεύεται σ’ ένα από τα κεφάλαια, η Νανά. Αναφορές σε συγγραφείς και κινηματογραφιστές, από Γαλλία, Γερμανία και Αμερική, που τονίζουν τη σχέση του Γκοντάρ με τον αμερικανικό και τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, τις βάσεις και την έμπνευσή του. Με τον τακτικό του συνεργάτη Ραούλ Κουτάρ να συλλαμβάνει με τη φωτογραφία του την αμεσότητα και την ακατέργαστη ομορφιά της καθημερινότητας, μια καθημερινότητας όμως που μονάχα ο Γκοντάρ γνωρίζει τα ξεχωριστά και απρόσιτα μυστικά της.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr