Μια πολύ δυνατή, αρκετά, πρέπει να πω, διαφορετική από τις προηγούμενες ταινίες τους, αποδείχτηκε η ταινία «Ανάμεσά μας» (πρωτότυπος τίτλος: «Ο νεαρός Αχμέντ») των γνωστών μας Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν, που κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ Κανών. Ταινία που αντιμετωπίζει τον τζιχαντισμό και γενικά τον θρησκευτικό φανατισμό με ένα έξυπνο τρόπο, μέσα από ένα 13χρονο αγόρι, τον Αχμέντ του τίτλου, γιο μεταναστών, γεννημένο στη Γαλλία, που παρασύρεται από τα διδάγματα ενός φανατικού Ιμάμη, που προσπαθεί να τον μετατρέψει σε «αληθινό» και πιστό μουσουλμάνο, για να εναντιωθεί, με κάθε τρόπο (ακόμη και με το έγκλημα) ενάντια στους άπιστους.
Αντίθετα με τη μητέρα του, τη φιλελεύθερη δασκάλα του, που του έχει αδυναμία, και άλλους γύρω του, που προσπαθούν να τον συνεφέρουν και να τον απομακρύνουν από τα επικίνδυνα διδάγματα του Ιμάμη, ο νεαρός Αχμέντ συνεχίζει με πείσμα την επικίνδυνη πορεία του, αποφασισμένος, να δράσει όσο πιο αποτελεσματικά και, κάποια στιγμή, να σκοτώσει την «ακάθαρτη», σύμφωνα με τον Ιμάμη, δασκάλα του.
Οι βραβευμένοι δυο φορές με το Χρυσό Φοίνικα («Το αγόρι» και «Ροζέτα») Νταρντέν αποφεύγουν τον οποιοδήποτε συναισθηματισμό για να πάνε κατευθείαν, και με ένα αυστηρό, λιτό, μπρεσονικό θα έλεγα, τρόπο, στο θέμα τους. Με μικρές, απλές, ωραία στημένες, σκηνές, «χτίζουν» μεθοδικά το χαρακτήρα του Αχμέντ, ενώ παράλληλα, αναπτύσσουν τις προσπάθειες των συγγενών και φίλων (μαζί κι ενός κοριτσιού, που για ένα πολύ σύντομο δυστυχώς διάστημα κάνει τον Αχμέντ να ξεφύγει από το σκοπό του) να τον βοηθήσουν να ξεφύγει από τον φανατικό κλοιό που τον οδηγεί αναπόφευκτα στην καταστροφή του.
Χωρίς να είναι από τα μεγάλα τους αριστουργήματα, η ταινία είναι σίγουρα ένα σημαντικό, αναγκαίο για την εποχή μας, σκηνοθετημένο με νεύρο και δύναμη, έργο, που δείχνει πως οι αδερφοί Νταρντέν παραμένουν ανάμεσα στους λίγους δυστυχώς Ευρωπαίους σκηνοθέτες που σήμερα εξακολουθούν με την ίδια επιμονή, πίστη και, πάνω απ’ όλα, εξαιρετικό ταλέντο, να μας μιλούν για επίκαιρα, καυτά θέματα της εποχής μας.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr