Στις αρχές του μιλένιουμ με την «Θεϊκή παρέμβαση», μια ανατρεπτική ταινία που αντιμετώπιζε «λοξά» ζητήματα όπως ο θρησκευτικός φανατισμός και η τρομοκρατια έγινε για πρώτη φορά γνωστό τoπαρατηρητικό, χιουμοριστικό και άκρως προσωπικό σινεμά του Παλαιστίνιου δημιουργού Ελία Σουλεϊμάν.
Η «Θεϊκή παρέμβαση» παραμένει η καλύτερη ταινία του, όμως το σινεμά του Σουλεϊμάν δεν έπαψε ποτέ να είναι αγαπησιάρικο, με ευφυείς ιδέες που σε ξαφνιάζουν χωρίς να δένουν απαραιτήτως σε ένα συμπαγές σύνολο. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει στο όπου παρακολουθούμε την περιπλάνηση ενός ανθρωπάκου (τον υποδύεται ο ίδιος ο σκηνοθέτης) σε έναν κόσμο που του κινεί την περιέργεια χωρίς να τον καταλαβαίνει ποτέ πλήρως.
Παράξενοι άνθρωποι τον «περικυκλώνουν» κι εκείνος σιωπηλός τους κοιτάζει, προσπαθεί να τους καταλάβει, να τους κατανοήσει. Ενας γεράκος κυνηγός μιλά για την σχέση του με ένα φίδι του οποίου τη ζωή έσωσε, ένας γείτονας κλαδεύει τον κήπο του, δυο αδέλφια τα βάζουν με έναν ταβερνιάρη επειδή είχε κρασί στο φαγητό που έφαγε η αδελφοί τους. Μικρά περιστατικά, ψίχουλα ζωής που φτιάχνουν έναν κόσμο αλλόκοτο και παράξενο, τον κόσμο μας δηλαδή, που ο Σουλεϊμάν αντιμετωπίζει με ευγένεια και ενίοτε με πολλή αγάπη.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr