TATAMI - Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ - Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Τον βασανιστικό αγώνα μιας γυναίκας να κερδίσει την ελευθερία και την αξιοπρέπεια της παρουσιάζει το συναρπαστικό αυτό ασπρόμαυρο αθλητικό τολμηρά πολιτικό, θρίλερ «Τατάμι», που πρωτοπαρουσιάστηκε στο τμήμα «Ορίζοντες» του φεστιβάλ Βενετίας, σε συν-σκηνοθεσία του Ισραηλινού Γκάι Νατίβ (σκηνοθέτη της βιογραφικής ταινίας «Golda») και της σκηνοθέτριας/ηθοποιού Ζαρ Αμίρ Εμπραχίμι (γνωστή μας από τη βραβευμένη στις Κάννες ερμηνεία της στην ταινία «Ιερή αράχνη»).
Η Ιρανή τζουντόκα Λέιλα (Αριέν Μαντί) φτάνει στην Τιφλίδα της Γεωργίας, μαζί με τον πιστή προπονήτριά της, Μάριαμ (στο ρόλο η συν-σκηνοθέτρια Ζαρ Αμίρ Εμπραχίμι), για να διεκδικήσει για το Ιράν το βραβείο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Τζούντο που διεξάγεται εκεί. Μέσα από τους συνεχείς συναντήσεις που διεξάγονται στη διάρκεια μιας ημέρας, η Λέιλα καταφέρνει να κερδίσει όλους τους αγώνες ενάντια σε αντίπαλες τζουντόκα από διάφορες χώρες, όταν ξαφνικά, το ισλαμικό κράτος αρχίζει να παρεμβαίνει, αρχικά τηλεφωνικά μέσω του εκπροσώπου της Ιρανικής Ομοσπονδίας Τζούντο και στη συνέχεια, όταν τόσο η Λέιλα όσο και η Μάριαμ αρνούνται να υπακούσουν μέσω του πρέσβη και των μπράβων του στην Τιφλίδα.
Με τη συμπαράσταση ενός το ίδιο πεισματικού αγωνιστή συζύγου, που παρακολουθεί τους αγώνες τηλεοπτικά από την Τεχεράνη («ό,τι και να συμβεί θα είσαι πάντα η ηρωίδα μας», της λέει στην πιο κρίσιμη στιγμή ο σύζυγος), η Λέιλα συνεχίζει απρόσκοπτα, αποφασισμένη να κερδίσει τον παγκόσμιο τίτλο, παρά τις διαταγές από την Τεχεράνη και τον Ανώτατο Αρχηγό, να την σταματήσουν πριν φτάσει στον τελικό αγώνα με την ισραηλινή αντίπαλο. Οι πιέσεις αυξάνονται με τη σύλληψη τόσο των γονιών της Λέιλα όσο και του πατέρα της Μάριαμ, που, πιεσμένη από τον Ιρανό πρέσβη («ξέρετε τι πρέπει να κάνετε» για να καταλήξει στο «πάντα άχρηστη ήσουν») και φοβούμενη για την ζωή του πατέρα της αλλά και για το δικό της μέλλον (η οποία κάποτε, ως πρωταθλήτρια, είχε περάσει και υποκύψει σε παρόμοια πίεση), σταδιακά αρχίζει να πιέζει την Λέιλα να αποχωρήσει από τους αγώνες.
Σχεδόν μόνη της, στον κλειστοφοβικό χώρο των αγώνων, με μοναδική συμπαράσταση από ένα φιλικό Ούγγρο γιατρό, η Λέιλα αγωνίζεται ακόμη και με τη ψυχή στο στόμα, για να κερδίσει για τη χώρα της τον ποθητό τίτλο, με την Αριέν Μαντί να εκφράζει με το πρόσωπο και το σώμα της, τον πόνο, τις πληγές, μαζί και το άγχος, όχι απλώς της αγωνιζόμενης τζουντόκα αλλά έμμεσα και τον πόνο, τις πληγές και τα δεινά ενός ολόκληρου λαού, μαζί και της ισάξιας μς τους άντρες γυναίκας, κάτω από το καταπιεστικό, τυραννικό ισλαμικό καθεστώς. Κι είναι σίγουρα υπέρ των δύο δημιουργών της ταινίας το ότι απέφυγαν να δώσουν μια εύκολη επιθυμητή λύση στο φιλάνε, προτιμώντας να το αφήσουν ανοιχτό, με τις δύο γυναίκες να επιλέγουν την εξορία παρά τη ζωή κάτω από τον φόβο και την καταπίεση, καταγγέλλοντας πως, στο ισλαμικό καθεστώς όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται καθημερινά με τον πιο βίαιο τρόπο, «είμαστε όλοι απλά εργαλεία γι’ αυτούς».
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr