ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ - Αλέξης Δερμετζόγλου

Η εβδομηντάχρονη Μαχίν ζει μόνη στην Τεχεράνη από τότε που έμεινε χήρα και η κόρη της μετανάστευσε στην Ευρώπη. Όταν όμως εμφανιστεί ξαφνικά μια ρωγμή στο μέχρι πρότινος αρραγές μέτωπο της μοναξιάς της, η ερωτική της ζωή θα αποκτήσει νέα πνοή, και η καρδιά, μαζί με το σπίτι της, θα ανοίξουν και πάλι για έναν άνδρα. Μόνο που το αναπάντεχο φλερτ τους θα εξελιχτεί σε ένα βράδυ που από κάθε άποψη θα μείνει αξέχαστο. Σπάζοντας την παράδοση του κλασικού ιρανικού φεστιβαλικού σινεμά, η ταινία επιφυλάσσει εκπλήξεις πρώτου μεγέθους, καθώς μας προσκαλεί να γλυκαθούμε από το καινούργιο και να αφεθούμε αδέσμευτα στον πυρετό της μιας βραδιάς,

Η ιστορία είναι πολύ ελκυστική για το κοινό που εκ των πραγμάτων θα συγκινηθεί ιδίως για την μεγάλη ματαίωση και το ανεκπλήρωτο.

Τι είναι άραγε αυτό το απρόοπτο που θα συμβεί; Αποτελεί την έκπληξη του φιλμ και την μεγάλη ανατροπή στη νέα μυθοπλασία που ως τότε ακολουθούσε συγκεκριμένες προδιαγραφές. Σαφώς ο καμβάς είναι ένα λαϊκό μελόδραμα σχετικά με τα προβλήματα της τρίτης ηλικίας, αλλά και πλαγίως υπάρχουν πολλές αιχμές για την κοινωνική και πολιτική ζωή του Ιράν.  Οι συμπεριφορές οφείλουν να είναι πολιτικά ορθές και πάντα υπάρχει το «μάτι» του γείτονα που μπορεί να αποτυπώσει τις πιθανές παρεκτροπές. Ωστόσο, η βαρύτητα μετατοπίζεται αλλού σ΄ αυτό το μελαγχολικό αργόσυρτο δράμα για μια μονοτονία ζωής χωρίς εξάρσεις.

Είναι βέβαια και μια ταινία πάνω στα γνωστά προβλήματα της τρίτης ηλικίας. Αργοί ρυθμοί, επαναλήψεις και σαφέστατα στοιχεία μελοδράματος που εκμαιεύουν την συμμετοχή των θεατών και τις επιδοκιμασίες τους.

Αλέξης Δερμετζόγλου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress