ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΡΦΥ, Ο - Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος

Όσο η νευρωτική και πλήρως απογοητευμένη από τη ζωή ηθοποιός βρίσκεται σε κώμα, το μυαλό της παίζει ένα παιχνίδι με σκοπό να τη συνετίσει από τη μιζέρια και την κακή εστίαση που συντηρεί επί επταετία — τουλάχιστον — στα θέλω και τις επιθυμίες της.

Μια ταινία «νέο είδος», που κλίνει προς την κωμωδία, προσκαλεί τους σινεφίλ που γελούν περισσότερο ανακαλύπτοντας τις αναφορές παρά με το ίδιο το αστείο. Η άλλοτε εκνευριστική και άλλοτε αξιαγάπητη Μαρία Αλίκη (ερμηνευμένη από την Κάτια Γκουλιώνη, που θυμίζει έντονα τη Σάρα Σίλβερμαν), στα μεγάλα πλάνα σεκάνς, άλλοτε κοιτάζει την κάμερα και μονολογεί στον αόρατο φίλο της και άλλοτε βιώνει τον παραλογισμό ως αποτέλεσμα των επιθυμιών της. Το μόνο σίγουρο είναι πως κάθε κατάσταση τη ζει σαν να σκηνοθετεί ο Γούντι Άλεν το σίκουελ της 40άρας Αμελί. Η ταινία είναι αδύνατο να μη σε παρασύρει στον κόσμο της: άλλοτε σε πνίγει και άλλοτε σε κάνει να δείχνεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη με το δάχτυλο και να γελάς.

Αν μοιάζεις έστω λίγο με τη Μαρία Αλίκη, θα βρεις γρήγορα τη «μουτζούρα», καθώς ο τίτλος και η σύνδεσή του με τον σκύλο που ονομάζεται Μέρφυ «φθηναίνει» τη φιλοδοξία της και ευτελίζει το παιχνιδιάρικο ύφος (ας τη βαφτίζατε, βρε παιδάκι μου, «Μαρία Αλίκη»). Αν, πάλι, είσαι πιο ακέραιος χαρακτήρας, η έκπληξη θα σου έρθει από τη γωνία, και θα γελάσεις μέχρι δακρύων με τη Ντεζιρέ (Τόνια Σωτηροπούλου), τη Βικτωρία (Βικτωρία Μπιτούνη) και το σύμπλεγμα χαρακτήρων που αριστοτεχνικά στήνει ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης.

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr