ΜΑΡΙΑ ΚΙΟΥΡΙ: Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ - Ηλίας Φραγκούλης

Κάπου ανάμεσα στο «απάλευτο» και το σινεμά του Γιάννη Σμαραγδή, μπορούμε να τοποθετήσουμε τούτο το φιλμ. Δεν έχω υπάρξει κρούσμα του COVID-19 εφέτος, όμως το «Μαρία Κιουρί: Η Γυναίκα που Άλλαξε τον Κόσμο» είναι σίγουρα ότι πιο κοντινό σε… θανάσιμη εμπειρία είχα τους τελευταίους μήνες. Νομίζω πως είμαι ήδη αρκούντως γλαφυρός…

Η ταινία ξεκινά από το καλοκαίρι του 1934, βρίσκοντας την Μαρί Κιουρί στα πρόθυρα του θανάτου. Τα flashback κάνουν έναρξη με την τυχαία, ρομαντικού τύπου συνάντηση με τον Πιερ Κιουρί στους παρισινούς δρόμους, αρκετά χρόνια νωρίτερα. Εκείνος γοητεύεται περισσότερο από το γεγονός ότι το βιβλίο που της έπεσε από τα χέρια έχει να κάνει με… μικροβιολογία! Ένας έρωτας γεννιέται. Μέχρι να φτάσουν στο γάμο, η «σχέση» τους (θα) υφίσταται αποκλειστικά… εργαστηριακά, με την μέλλουσα κυρία Κιουρί να αντιμετωπίζει διαρκώς προβλήματα αποδοχής από την επιστημονική κοινότητα και τον πανεπιστημιακό κύκλο, οι οποίοι είτε δείχνουν απέχθεια απέναντί της λόγω του χαρακτήρα της, είτε εξαιτίας του φύλου της. Με αποκορύφωμα το (πρώτο) βραβείο Nobel (στα 1903), το οποίο χρεώθηκε κυρίως στον Πιερ, αν και τα δεδομένα ανήκαν πλειοψηφικά στις έρευνες της Μαρί, που υποτιμήθηκε ως «βοηθός» του συζύγου της.

Η αφήγηση είναι ολότελα πληκτική και διόλου κινηματογραφική, κάτι που ή η ίδια η Μαρζάν Σατραπί ή οι παραγωγοί της αντιλήφθηκαν (ίσως αργά), με τις πρώτες 3D animation «ενθέσεις» να εμφανίζονται δειλά-δειλά προκαλώντας ένα κάποιο σάστισμα. Η ονειρική σεκάνς με την παρουσία της θρυλικής μορφής της Λόι Φούλερ και των χορογραφιών της σε υποψιάζει ότι το πράγμα βαδίζει και προς την καλλιτεχνική ήττα, που γίνεται όλο και χειρότερη όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τα ουρανοκατέβατα, εμβόλιμα πλάνα επερχόμενων ιστορικών στιγμών οι οποίες ταυτίζονται με το επιστημονικό έργο της Μαρί. Η ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα, το 1945, γίνεται με τρόπο αστεία γραφικό, οι πυρηνικές δοκιμές στη Νεβάδα του 1961 ξεφεύγουν του όποιου νοήματος και το στιγμιότυπο του Τσερνόμπιλ, από το 1986, που επιχειρεί και ένα ατυχές «mash-up» περιόδων για μερικά δευτερόλεπτα (με το πέρασμα του σύγχρονου πυροσβεστικού οχήματος μπροστά από την ηρωίδα του φιλμ!), προκαλεί τον οριστικό «εκτροχιασμό».

Θα ομολογήσω πως κάπου κοντά στη γέννηση του δεύτερου παιδιού της Μαρί Κιούρι… τα μάτια μου έκλεισαν για λίγο (μιλάμε μόλις για το πρώτο ημίωρο της ταινίας!). Όταν (στο σαραντάλεπτο) επανήλθα και συνειδητοποίησα ότι έχει ακόμη μία ώρα, σκέφτηκα πόσο ηρωική είναι η δουλειά μας. Και παραγνωρισμένη, επίσης. Από τα Nobel. Και όλα τα βραβεία του κόσμου!