Τον Απρίλιο του 1976 ξεκινάει η δεύτερη δίκη του Pierre Goldman, ακροαριστερού Εβραίου Πολωνού αλλά με Γαλλική υπηκοότητα ακτιβιστή που είχε καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη για τέσσερις ένοπλες ληστείες, μία από τις οποίες είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο δύο φαρμακοποιών. Στην τελευταία δίκη υποστηρίζει την αθωότητά του και μέσα σε λίγες εβδομάδες γίνεται είδωλο της διανοούμενης αριστεράς. Ο Georges Kiejman, νεαρός δικηγόρος τον υπερασπίζεται. Σύντομα όμως η σχέση τους γίνεται τεταμένη και το ερώτημα παραμένει: Είναι αθώος ο Γκόλντμαν ή πάνε να του φορτώσουν εγκλήματα;
Η δεύτερη ταινία του Σεντρίκ Καν μέσα στην ίδια χρονιά (μετά το ΓΥΡΙΣΜΑ) είναι ένα δικαστικό απολαυστικό φιλμ, γυρισμένο εξ ολοκλήρου μέσα στην αίθουσα και με σκηνοθετική δεινότητα αυτή την φορά, καταφέρνει να βάλει τον θεατή μέσα στην αίθουσα και να γίνει μάρτυρας πραγματικών γεγονότων και για το εάν μία αμφιλεγόμενη αλλά με μεγάλη δημοτικότητα ακτιβιστική περσόνα των 70s είναι ή δεν είναι ένοχος. To εξαιρετικά γραμμένο σενάριο που αφηγείται στην κυριολεξία τις εξελίξεις χωρίς να τις βλέπουμε, λειτουργεί εξαιρετικά στην ταινία και κάνει τον θεατή να την παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα. Στο κοινό της αίθουσας και η Σιμόν Σινιορέ (ως ρόλος).
Ταινία αριστερών καταβολών που όμως δεν περιορίζεται εκεί, και με μία πολύ καλή ερμηνεία από τον Άριε Βορτχάλτερ που απέσπασε και το Σεζάρ Ανδρικής ερμηνείας, η Υπόθεση Γκόλντμαν κερδίζει τις εντυπώσεις, ανήκει στο είδος των δικαστικών θρίλερ που δεν κουράζουν τον θεατή (αντιθέτως τον κρατάει σε μόνιμη εγρήγορση) και προσφέρει εκτός από ένα απολαυστικό δίωρο και κάποιες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις.
Αχιλλέας Βασιλείου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα cinepivates.gr