Οι φωνούλες μέσα στο κεφάλι της Ράιλι, που σύντομα θα πάει γυμνάσιο, θα μας συστήνουν την Ανησυχία, τη Ζήλια, τη Ντροπή, την Ανίας. Πλέον, η Χαρά, η Λύπη, ο Θυμός, ο Φόβος και η Αηδία, καταλαβαίνουν ότι η εφηβεία έχει περισσότερα πολύπλοκα συναισθήματα να αντιμετωπίσει.
Πηγαίνοντας ντουγρού στην κατηφόρα της ενηλικίωσης, τα παιδικά θεμέλια της Ράιλι πρέπει να διαλυθούν για να πλάσει τον ενήλικο εαυτό της που θα είναι απηλαγμένος από πεποιθήσεις και βιώματα άλλων. Μαζί με τις φίλες της θα περάσουν ένα τελευταίο τριήμερο με τον αρχικά κοινό τους στόχο, που πλέον παραμένει αποκλειστικά επιθυμία της πρώτης: Να ενσωματωθεί σε μια νέα σχολική ομάδα Χόκευ. Εκεί, ο «κακός» εαυτός της θα συγκρουστεί με τη μαγιά της, όσο θα «ψήνει» στον φούρνο της ορίμανσης ένα καρβέλι που ακόμα και αν καρβουνιάσει, στην ουσία του θα επικρατεί το «είμαι καλός άνθρωπος».
Το νέο μέρος της περιπέτειας της κεντρικής ηρωίδας, τη βρίσκει δύο πραγματικά χρόνια αργότερα (αν και οι σινεφίλ περιμέναμε τα 5πλάσια και βάλε για να μάθουμε τη συνέχεια). Σε αυτό το πολυεπίπεδο μάθημα οπτικοποιημένης ψυχανάλυσης για γονείς και παιδιά, με κριτική σκέψη και χάδι, πάμε ένα βήμα πιο βαθιά στην εποχή «συμβούλων ψυχικής υγείας» και «αυτοανάλυσης». Μέσα από αντιφάσεις, παρορμήσεις και λάθος ζυγίσματα στη ζυγαριά της επιθυμίας, οδηγούμαστε στο διακήδευμα πως η περιορισμένη Ανησυχία είναι καλύτερη από την ασύδοτη.
Η για δεύτερη φορά επιλογή της Νάντια Κοντογεώργη στη μεταγλωττισμένη έκδοση της ταινίας, κάνει τη χαρά (χωρίς κεφαλαίο Χ)… διπλή! Όλα όσα έχει κληθεί να πει, είναι βιωμένα, κάνοντας το δάκρυ συγκίνησης να μοιάζει ειλικρινής έκρηξη συναισθημάτων των θεατών.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr