Προκλητικό, αντικομφορμιστικό ντοκιμαντέρ-μανιφέστο
Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να βλέπεις πως, μέσα σε μια βδομάδα μέτριων ή και αδιάφορων ταινιών, η μόνη ταινία που ξεχωρίζει είναι μια ταινία που καταπιάνεται με ένα θέμα πολύ επίκαιρο, το ντοκιμαντέρ «Avant-Drag!» του Φιλ Ιερόπουλου. Ένα ντοκιμαντέρ μανιφέστο που με επιθετικό, ανατρεπτικό χιούμορ, με ειρωνεία, σατιρική διάθεση και πρόκληση, προβάλλει το έργο, τις performance πιο σωστά, της drag κοινότητας. Των τολμηρών αυτών performers που, με τις παραστάσεις και τη γλώσσα τους, θολώνουν τα όρια ανάμεσα στα φύλα και τις ταυτότητες, αναστατώνοντας την πολιτική κατάσταση σχετικά με το δυαδικό γένος, στον αγώνα τους για αναγνώριση και ενδυνάμωση τους.
Πρωτοστάτες σε αγώνες των LGBTQ+, από την εποχή των Stonewall Riots, όταν γκέι άτομα και λεσβίες, πελάτες του Stonewall Inn, επαναστάτησαν ενάντια στην αστυνομία, καθώς και στις πορείες διαμαρτυρίας ενάντια στην πολιτική της κυρίας Θάτσερ, οι drag queens έχουν πάρει ξεχωριστή θέση στο κίνημα για μια γενικότερη αποδοχή και θέση στη δημόσια ζωή.
«Στην Ελλάδα φοβάμαι να ζω», λέει κάποια στιγμή ένας από αυτούς. Είναι ακριβώς μέσα από τις performance των δέκα διαφορετικών drag ατόμων, που αποκαλύπτεται η εικόνα της σύγχρονης, υπερσυντηρητικής, καταπιεστικής, μισαλλόδοξης, με τους σχολικούς εκφοβισμούς, τις απειλές, κοινωνίας, μιας κοινωνίας κολλημένης σε θρησκοληψίες και ξεπερασμένες, αμφισβητήσιμες αξίες. Με τους διάφορους performers, σε πλατείες, σε δρόμους, εκεί που δολοφονήθηκε ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, σε αρχαιολογικούς χώρους, στο Μοναστηράκι και άλλου, να παρουσιάζουν τις παραστάσεις τους, τις πομπώδεις, με μια δική τους ξεχωριστή ομορφιά, περσόνες τους, προκαλώντας Έλληνες και τουρίστες, με το βάψιμο τους, τα πολύχρωμα, εντυπωσιακά, προκλητικά κοστούμια τους, να τους δουν, να τους αναγνωρίσουν, να αποδεχτούν την ελευθερία του σώματος τους και να αναγνωρίσουν την ύπαρξη τους.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr