ΟΠΕΝΧΑΪΜΕΡ - Στράτος Κερσανίδης

Θύμα του Μακαρθισμού

Με κάποια καθυστέρηση είναι η αλήθεια, θα επιχειρήσω μια σύντομη κριτική προσέγγιση της ταινίας του Κρίστοφερ Νόλαν «Οπενχάιμερ» (Oppenheimer), μεγάλη εισπρακτική επιτυχία της χρονιάς με 430.000 περίπου εισιτήρια στη χώρα μας, αριθμός που την τοποθετεί στη δεύτερη θέση μετά την Μπάρμπι».

Ο σημαντικός άγγλος σκηνοθέτης αφηγείται τη ζωή και την καριέρα του Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, του γερμανικής καταγωγής φυσικού που θεωρείται ο πατέρας της ατομικής βόμβας.

Βλέπουμε πως μαζί με άλλους επιστήμονες εργάστηκαν σκληρά και κάτω από απόλυτη μυστικότητα στο Λος Άλαμος του Νέου Μεξικού για να προλάβουν τους ναζί που εργαζόταν κι εκείνοι για την κατασκευή της δικής τους βόμβας. Ο Οπενχάιμερ και οι συνεργάτες του τα κατάφεραν και έτσι οι ΗΠΑ ανάγκασαν σε συνθηκολόγηση την Ιαπωνία μετά την ρίψη των δύο βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Τα επόμενα χρόνια κι αφού ο Οπενχάιμερ είδε τα καταστροφικά αποτελέσματα της βόμβας συντάχτηκε με το παγκόσμιο κίνημα ειρήνης και έγινε ένας από τους πιο μαχητικούς υποστηρικτές του αφοπλισμού. Όμως η στάση του αυτή δεν άρεσε στο αμερικανικό πολιτικό σύστημα και από τη μια στιγμή στην άλλη ο διάσημος φυσικός από ήρωας βρέθηκε κατηγορούμενος. Κλήθηκε να καταθέσει από την επιτροπή αντιαμερικανικών ενεργειών του γερουσιαστή Μακάρθι με την κατηγορία πως ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Ο Κρίστοφερ Νόλαν σκηνοθετεί με καταιγιστικό ρυθμό μια πολύ δυνατή ταινία το μήνυμα της οποίας είναι σαφές. Η πληθωρική σκηνοθεσία επιβάλλεται στους θεατές οι οποίοι παρακολουθούν την ταινία με κομμένη την ανάσα. Τούτη όμως η σκηνοθετική πληθωρικότητα που θα μπορούσε να αποτελεί πλεονέκτημα, μετατρέπεται σε μειονέκτημα. Κι αυτό γιατί η ταχύτητα των εικόνων σε συνδυασμό με τον όγκο των πληροφοριών συνθέτουν ένα μείγμα που, προσωπικά, με δυσκόλεψε στην παρακολούθηση της ταινίας.

Στράτος Κερσανίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kersanidis.wordpress.com