(AP Photo/Petr David Josek, File)
Το «Μια Ζωή» καταπιάνεται με την ιστορία του Σερ Νίκολας [Νίκι] Γουίντον, ενός νεαρού μεσίτη στο Λονδίνο που λίγο πριν η χώρα του μπει στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έσωσε 669 ζωές (κυρίως) εβραίων παιδιών. Η ταινία του James Hawes καταπιάνεται με τα διλήμματα του Σερ Νίκολας Γουίντον, αλλά και την επιβράβευση μιας σπουδαίας ζωής μέσα από την τηλεοπτική εκπομπή «That’s Life».
Συναντήσαμε τον σκηνοθέτη Τζέιμς Χόους στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ρώμης και μας μίλησε για την ταινία και τη συνεργασία του με τον Άντονι Χόπκινς, ενώ έστειλε και ένα μήνυμα στο ελληνικό κοινό.
«Ήξερα για αυτήν την ιστορία καιρό πριν, επειδή η δεύτερη δουλειά μου ως εκπαιδευόμενος στην τηλεόραση ήταν στο πρόγραμμα “αυτό είναι η ζωή”. Έτσι, 30 χρόνια αργότερα, – όχι, δεν μπορεί να είναι τόσα πολλά!- κάνω την ταινία γι’ αυτό το θέμα. Μερικοί από τους συναδέλφους μου από το “that’s life” ελπίζω να εκπροσωπούνται στην ταινία μου», θα πει θέλοντας να μας εξηγήσει την ανάγκη του να αφηγηθεί αυτήν την ιστορία.
«Το να λες μια αληθινή ιστορία που φαίνεται να βρίσκει το ακροατήριο της και να χτυπά μια [ευαίσθητη] χορδή στους ανθρώπους που γνωρίζεις, αυτό είναι εκπληκτικό. Κανένας σκηνοθέτης δεν μπορεί να ονειρευτεί τίποτα καλύτερο από αυτό. Βάζουμε την καρδιά και την ψυχή μας και τα υπόλοιπα είναι αποτέλεσμα χημείας και αβεβαιότητας της ταινίας. [Η ταινία] δοκιμάζεται μόνο όταν βρίσκει το κοινό της. Ελπίζω να βρει το κοινό της και το μήνυμά της να γίνει αντιληπτό». Αυτός είναι ο πραγματικός στόχος της ταινίας αλλά και του ίδιου.
Τιμώντας τη συνεργασία του με τον Άντονυ Χόπκινς, αναφέρει: «Όταν δουλεύεις με τον Άντονι Χόπκινς, δουλεύεις με έναν θρύλο. Είναι τόσο ενθουσιώδης άνθρωπος. Απλά αγαπάει αυτό που κάνει. Είναι παθιασμένος με την ιστορία. Μένει στο πλατό, βλέπει όλους να χρησιμοποιούν «την τέχνη τους». Αυτό σε συγκινεί. Νιώθεις σαν να είσαι μέρος της κινηματογραφικής ιστορίας όταν δουλεύεις με κάποιον σαν αυτόν, που διδάσκει όλους γύρω του μόνο με την ικανότητά του να κάνει αυτό που κάνει».
Λόγω της απεργίας των ηθοποιών, σε πολλές από τις φεστιβαλικές προβολές, εκπροσώπησε ο ίδιος ο σκηνοθέτης την ταινία του: «Θέλω να πω, προφανώς θα ήθελαν να είναι εδώ [οι ηθοποιοί]. Μοιάζει τελείως λάθος. Αν ήταν εδώ, η κάμερα σας δεν θα έπεφτε πάνω μου, αλλά σε αυτούς. Αισθάνεσαι πολύ μοναχικά να μην μπορείς να έχεις έναν από τους ηθοποιούς, να αγκαλιαστείς μαζί τους. Έρχομαι σε επαφή μαζί τους μετά από κάθε φεστιβάλ για να τους πω πώς πήγε η προβολή. Αυτό που θέλουν [να γνωρίζουν] είναι αν περνάει το αίσθημα στο κοινό. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν δει την ταινία, αλλά θέλουν να τη δουν ξανά με κοινό. Θέλουν να είναι σε θέση να αισθάνονται ότι υπάρχει ανταπόκριση στην κινηματογραφική αίθουσα».
Σχετικά με την κυκλοφορία της ταινίας στην Ελλάδα, εξέφρασε μια ευχή: «Κοίτα, θα ήθελα το ελληνικό κοινό να δει την ανθρώπινη ιστορία που βρίσκεται μέσα σε αυτόν τον εξαιρετικό άνθρωπο. Η ταπεινοφροσύνη του, η ευπρέπεια του. Και υπάρχει ένα μήνυμα βαθιά μέσα [στην ταινία], ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι ένα φωτεινό μέρος αυτή τη στιγμή. Είναι ένα σκοτεινό μέρος και είναι εύκολο να αισθάνεστε συγκλονισμένοι από όλα αυτά. Αυτή η ιστορία προτείνει να κάνετε ό,τι μπορείτε, μικρό ή μεγάλο, για να υπάρχει ελπίδα στην ανθρωπότητα».
Η συνέντευξη δόθηκε στον Αλέξανδρο Ρωμανό Λιζάρδο
και δημοσιοεύτηκε στον ιστοσελίδα ertnews.gr