Ο διασημότερος διευθυντής ορχήστρας στον κόσμο, Λέναρντ Μπέρνσταϊν, ζει μια πολύ γεμάτη και δημιουργική ζωή, στην οποία η δουλειά του συμπληρώνεται από την επίσης πλούσια προσωπική του ζωή, όπου η αμφισεξουαλικότητά του απειλεί συνεχώς τον γάμο με την αγαπημένη του σύζυγο, διακεκριμένη ηθοποιό Φελίσια Μοντεαλέγκρε.
Βιογραφικό δράμα που αποτελεί τη δεύτερη σκηνοθεσία του Κούπερ, μετά το «Ένα αστέρι γεννιέται» («A Star Is Born», 2018).
Ένα σχέδιο που ο ηθοποιός ανέλαβε μετά από παρότρυνση του Στίβεν Σπίλμπεργκ και προετοίμαζε για χρόνια, αναπτύσσοντας μεταξύ άλλων τη δεξιότητά του στη διεύθυνση ορχήστρας, η επίδειξη της οποίας κορυφώνεται στο εντυπωσιακό εξάλεπτο μονοπλάνο της Συμφωνίας της Αναστάσεως του Γκούσταφ Μάλερ στον Καθεδρικό του Ίλι το 1973, γυρισμένο στην ίδια τοποθεσία και με την ίδια ορχήστρα, τη Συμφωνική του Λονδίνου, που ο Μπέρνσταϊν διηύθυνε τότε.
Η αποσπασματικότητα κι η έλλειψη σαφούς κατεύθυνσης της πλοκής εξισορροπούνται από τις καθηλωτικές ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών. Με τη βοήθεια του αριστουργηματικού προσθετικού μακιγιάζ του Κάζου Χίρο, ο Κούπερ χάνεται στον ρόλο, αποδίδοντάς τον με ανέμελο πάθος για τη ζωή και την τέχνη του, ενώ η κομψή Μάλιγκαν ως καρτερική σύζυγος γνωρίζει, αποδέχεται, υπομένει, χωρίς όμως να θυσιάζει την αξιοπρέπειά της.
Νϊκος Τσαγκαράκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα patris.gr