Πλησίον τον ορυχείων, στη μοναδική -και σύντομα ερημική- παμπ μιας εργατικής περιοχής, σε ένα χωριό της νοτιοανατολικής Αγγλίας, οι κάτοικοι πρέπει να πάρουν αποφάσεις για το υπόλοιπο της ζωής τους. Ενώ οι περισσότεροι είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν τον τόπο, ένα κύμα Σύριων οικονομικών μεταναστών επιλέγουν ως τόπο κατοικίας τους το χωριό λόγω χαμηλού κόστους στα σπίτια.
Ο Κεν Λόουτς συνεπής και στη θεματική και στην κοινωνική του ευαισθησία, επαναξιολογεί την έννοια της ευκαιρίας στους δύσκολους καιρούς αλλά και την εικόνα «του ξένου» σε συνθήκες κρίσης. Στην τελευταία παμπ, σηκώνει ψηλά το ποτήρι του και πίνει στην υγεία ενός διαβρωμένου συστήματος κοινωνικού δικαίου που του επέτρεψε να κάνει μια σειρά από σπουδαίες ταινίες. Και εμείς τσουγκρίζουμε μαζί του και τον ευχαριστούμε για αυτό το πολυτάραχο και έντιμο ταξίδι του σε ένα κόσμο που μας γνώρισε υπό το πρίσμα της απλότητας, της αλληλοκατανόησης, της ενσυναίσθησης και σίγουρα όχι της φθηνής συγκίνησης.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr