Μενού

ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΝΤΑΛΒΑ - Ιάκωβος Γωγάκης

2050 2

Η σεξουαλική κακοποίηση ενός παιδιού από συγγενικό του πρόσωπο και δη από τον γονέα του, διαταράσσει τον εσωτερικό-εξωτερικό του κόσμου και προκαλεί στις πλείστες των περιπτώσεων ανίατες συναισθηματικές βλάβες,  από τη δυσκολία στο να βρει την ταυτότητά του, στο να διατηρήσει σταθερές σχέσεις, στο να απολαύσει τον έρωτα και φτάνει ενίοτε μέχρι τον αυτοκτονικό ιδεασμό.

Στην παιδική και εφηβική ηλικία,  η καταχρηστική σχέση του γονέα προς το παιδί του, μπορεί να μην αναγνωριστεί από το θύμα ως τέτοια, αλλά να την αντιλαμβάνεται ως φυσιολογική, επειδή δεν το έχουν μάθει να αναγνωρίζει τα όρια της κάθε σχέσης, όταν η σεξουαλική κακοποίηση είναι επί μακρόν  και επαναλαμβανόμενη.

Μια ιστορία με το ως άνω περιεχόμενο, εξιστορεί με ρεαλισμό –ο οποίος αποτυπώνεται με τα κοντινά πλάνα και με την κάμερα στο χέρι-η Βελγίδα σκηνοθέτις Εμανουέλ Νικό, ξεκινώντας από τη στιγμή,  που η 12χρόνη της ηρωίδα, η Νταλβά απομακρύνεται από τον επί χρόνια βιαστή πατέρα της, με τη βοήθεια της αστυνομίας και των κοινωνικών λειτουργών. Ο πατέρας, οδηγείται στη φυλακή.

Το κορίτσι εξεγείρεται, φωνάζει , ωρύεται  και δηλώνει ερωτευμένη με τον πατέρα της, ο οποίος εκτός από κακοποιητής,   την χειραγωγούσε και συναισθηματικά. Την έβαζε να φοράει κραγιόν, να ντύνεται σαν γυναίκα. Η Νταλβά δεν γνώρισε την παιδική ζωή και δεν μπόρεσε –μέχρι τότε- να διαχωρίσει τι είναι επιτρεπτό και τι όχι. Η γνωριμία με τον κοινωνικό λειτουργό  (Ζέιντεν) αλλά και με την συνομήλικη της, την  Σαμία, την οποία θα συναντήσει στο οικοτροφείο , θα  είναι η λυτρωτική διέξοδός της και η πρώτη επαφή, με την τα χαρακτηριστικά της εφηβείας, που μέχρι τότε αγνοούσε.

Η  Νικό φιλμάρει πάνω στην Νταλβά ( η πρωτοεμφανιζόμενη Ζέλντα Σάμσον ) καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας και δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας για το τι επιδιώκει να τονίσει.

Υπάρχει μονάχα μία αμφιλεγόμενη στιγμή , όταν το νεαρό κορίτσι θα οδηγηθεί στο κελί για να συναντήσει τον πατέρα της, ο οποίος βρίσκεται με δεμένα τα χέρια και  κλαίει γοερά. Ο πατέρας περνάει φευγαλέα από μπροστά μας, αλλά ο τρόπος που παρουσιάζεται , δημιουργεί αισθήματα λύπησης και μια αίσθηση ότι είναι ψυχικά άρρωστος και ότι έχει μετανιώσει. Σαν η Εμανουέλ Νικό, να επιδιώκει την συμπόνια μας για τον πατέρα της Νταλβά, μια οπτική προσέγγιση αρκετά αμφιλεγόμενη.

Τρεις δυνατές  ερμηνείες, πρωτίστως από την κεντρική πρωταγωνίστρια την Ζέλντα Σάμσον από την επίσης νεαρή  Φάντα Γκιράσι, η οποία ερμήνευσε τη Σάμία και από  τον  Αλέξις Μανέντι,  στο ρόλο του κοινωνικού λειτουργού.

Ιάκωβος Γωγάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα screeneye.gr

Smart Search Module