Ένα αντιπολεμικό αριστούργημα και μία από τις κορυφαίες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου που διακρίθηκε σε πολλά ξένα φεστιβάλ (συμπεριελήφθη στις δέκα καλύτερες αντιπολεμικές ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, σύμφωνα με τον Observer της εποχής) του Τάκη Κανελλόπουλου, ο οποίος βλέπει τον ελληνοϊταλικό πόλεμο μέσα από τα τραγικά επεισόδια ανθρώπων που χάθηκαν, σε αντίστιξη με την προηγούμενη ειρηνική ζωή τους.
Σ’ ένα χωριό της Μακεδονίας, η Ανθούλα αγαπά τον Γιάγκο και η Σοφία τον Στράτο. Η κήρυξη του πολέμου τους χωρίζει, καθώς οι δυο νέοι, μαζί με τον δάσκαλο, φεύγουν για το μέτωπο. Ο δάσκαλος σκοτώνεται, το ίδιο και ο λοχίας του φυλακίου κοντά στο χωριό. Ο Στράτος είναι ο πρώτος από τους φαντάρους που μαθαίνει ότι το μέτωπο κατέρρευσε και αυτοκτονεί. Μια σφαίρα βρίσκει τον Γιάγκο, που πεθαίνει δίπλα σε μια πηγή. Οι φαντάροι υποχωρούν εξαθλιωμένοι και θλιμμένοι, οι γυναίκες τούς μοιράζουν ψωμί, ενώ οι Γερμανοί εισβάλλουν τραγουδώντας.
Ένα ποίημα και έξοχες ερμηνείες ακόμα και από πρωτοεμφανιζόμενους ηθοποιούς.
Άγγελος Πολύδωρος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα aggelospolidoros.blogspot.com