Σε έναν κόσμο κάπως σαν τον δικό μας, μια τεχνολογία μπορεί και διαβάζει τον έρωτα. Μέσα από μια εξέταση νυχιών των δύο ατόμων, ένα ζευγάρι μπορεί να γνωρίζει να είναι στα αλήθεια ερωτευμένο. Η Άννα κι ο Ράιαν (στον ρόλο ο Τζέρεμι Άλεν Γουάιτ του “The Bear”) το ξέρουν λοιπόν, εξάλλου τους το είπε κι η μηχανή! Όμως όταν η Άννα πιάσει δουλειά σε ένα κέντρο που εκπαιδεύει ζευγάρια ώστε να αυξήσουν τις πιθανότητες θετικού τεστ, θα γνωρίσει εκεί τον Αμίρ. Και ξαφνικά θα αμφισβητήσει ό,τι είχε ποτέ της δεδομένο – και μαζί ό,τι «αλήθεια» της ξεφούρνισε η οποιαδήποτε μηχανή.
Η Τζέσι Μπάκλεϊ (υποψήφια Όσκαρ για τη “Χαμένη Κόρη”) κι ο Ριζ Άχμεντ (βραβευμένος με Όσκαρ, “Sound of Metal”, “The Night Of”) ξεπερνούν κάθε συμβολική και στιλιστική απόσταση που τους χωρίζει χάρη σε μια εντυπωσιακή χημεία που κεντράρει πολύ αποτελεσματικά μια ελλειπτική αλληγορία πάνω στην φύση του έρωτα στην εποχή των Μηχανών. Ο Χρήστος Νίκου (“Μήλα”, μια υπέροχα μελαγχολική ταινία που κάπως χάθηκε τελικά μες στην περίοδο του Covid) στο αγγλόφωνο ντεμπούτο του καταφέρνει να μείνει πιστός στις εμμονές του, δημιουργώντας μαζί με τους συν-σεναριογράφους του Σταύρο Ράπτη και Σαμ Στάινερ έναν κόσμο που ουσιαστικά γεννιέται και ζει πάνω στην συναισθηματική αλήθεια μιας βαθιάς αναζήτησης: Του κατά πόσο μπορεί να μπει σε κουτάκια κάτι τόσο αόριστο όσο ο έρωτας (είτε αυτό σημαίνει κουτάκια αλγοριθμικά, είτε κουτάκια μιας άκοπης, «τα καταφέραμε» ρουτίνας) και το τι σημαίνει –και τι κοστίζει– να προσπαθείς τελικά να βρεις το δρόμο σου ξανά προς αυτόν.
Δεν είναι πως γλιτώνει κάθε πιθανή κοιλιά ή αίσθηση επαναληψιμότητας η ταινία, όμως ξέρει ακριβώς τι θέλει να εξερευνήσει και το βλέμμα της είναι καθαρό – το ίδιο κι η καρδιά της. Μπορείς να το δεις στον τρόπο με τον οποίο η Μπάκλεϊ χάνεται στο βλέμμα του Ριζ Άχμεντ, μπορείς να το δεις σε μια σκηνή χορού του τελευταίου (από απόσταση, που δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη μελαγχολία και πόνο στην καρδιά), μπορείς να το δεις στο χιούμορ και στις αναφορές – από τον Χιου Γκραντ μέχρι το “Forrest Gump”. Που συνθέτουν τελικά έναν κόσμο που, περισσότερο από χρονικά ή τοπικά, καθορίζεται συναισθηματικά.
Θοδωρής Δημητρόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα news247.gr