Το 2017 η μικρού μήκους ταινία «Μητέρα» (Madre), του Ροντρίγκο Σορογκογιέν, κέρδισε το βραβείο Γκόγια ενώ ήταν υποψήφια για Όσκαρ στην κατηγορία των ταινιών μικρού μήκους.
Μια δραματική ταινία στην οποία μια γυναίκα, δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον 6χρονο γιο της, ο οποίος βρίσκεται σε διακοπές σε μια ακτή στη Γαλλία. Το παιδί πληροφορεί τη μητέρα του πως ο πατέρας του έχει χαθεί κι αυτός δεν ξέρει που βρίσκεται. Στο μεταξύ ένας άγνωστος άνδρας τον πλησιάζει, το παιδί φοβάται και εκείνη λέει στο γιο της να τρέξει γρήγορα και να βρει κάπου να κρυφτεί. Το 18λεπτο αυτό φιλμ τελειώνει με την εξαφάνιση του παιδιού.
Τώρα ο Σορογκογιέν επανέρχεται με τη μεγάλου μήκους ταινία, η οποία έχει τον ίδιο τίτλο, δηλαδή «Madre» κει με ελληνικό τίτλο «Εξαφανισμένος».
Τι λέει όμως ο σκηνοθέτης για αυτήν την επιλογή του; «Αφότου ολοκληρώσαμε την ομώνυμη μικρού μήκους, οι βασικοί συνεργάτες μου κι εγώ μείναμε με μια αίσθηση τεράστιας ικανοποίησης. Από την αρχή κιόλας, είχα αναφέρει σε αυτούς και το συνεργείο μου ότι αυτή η μικρού μήκους ταινία μού έδινε την αίσθηση ότι είναι μια πολύ μεγάλη πρώτη σκηνή μιας μεγάλου μήκους ταινίας. Και όλοι συμφωνούσαν μαζί μου: ήταν προφανές ότι είχαμε στα χέρια μας καταπληκτικό υλικό. Θέλαμε να συνεχίσουμε την ιστορία της Έλενα», σημειώνει ο Ροντρίγκο Σορογκογιέν.
Κι έτσι έγινε. Συναντάμε λοιπόν τη μητέρα, την Έλενα 10 χρόνια μετά την εξαφάνιση του γιου της, να ζει εκεί, στην παραλία που εκείνος είχε χαθεί. Εργάζεται σε ένα εστιατόριο ενώ προσπαθεί να ξεπεράσει το τραγικό συμβάν που σημάδεψε τη ζωή της. Εκεί θα γνωρίσει έναν έφηβο ο οποίος της θυμίζει έντονα το γιο της. Ανάμεσα στη γυναίκα και το νεαρό θα αναπτυχθεί μια πολύ στενή σχέση η οποία θα δημιουργήσει καχυποψίες στον περίγυρο.
Επανερχόμενος στην ηρωίδα του ο σκηνοθέτης, λέει: «Δεν μπορούσαμε να την αφήσουμε έτσι, να βγαίνει τρέχοντας από το σπίτι της, τρομοκρατημένη, γυρεύοντας τον γιο της. Νιώθαμε ότι κάτι της χρωστούσαμε. Η μεγάλου μήκους ταινία συνεχίζει την ιστορία της Έλενα αρκετά χρόνια μετά. Τι θα συμβεί αν η Έλενα γνωρίσει έναν έφηβο που της θυμίζει τον γιο που έχασε τόσα χρόνια πριν; Ξέρει ότι δεν είναι ο γιος της. Αλλά θέλει να περάσει χρόνο μαζί του. Να τον γνωρίσει. Όταν αρχίσαμε να γράφουμε το σενάριο, δεν ξέραμε γιατί ο Γάλλος έφηβος είναι τόσο ενδιαφέρων για την Έλενα – αλλά, κατά έναν περίεργο λόγο, ταυτόχρονα την καταλαβαίναμε απόλυτα (…)».
Στράτος Κερσανίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kersanidis.wordpress.com