75 ΜΕΡΕΣ - Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
H Ελένα, η Τάνια και η Μαρίνα ένα βράδυ του 1992 θα βρεθούν στο Αλκάσερ, μια μικρή πόλη της Ισπανίας κοντά στη Βαλένθια. Ήταν περίπου 14 έως 15 ετών. Εκείνο ήταν το τελευταίο βράδυ της ζωής τους. Προσπαθώντας να φτάσουν με ωτοστόπ στο διπλανό χωριό, όπου είχαν μαζευτεί συμμαθητές τους με διάθεση για ξεφάντωμα, χάνονται τα ίχνη τους. Η -μάλλον όχι αδικαιολόγητη- αστυνομική ολιγωρία στην υπόθεση των «κοριτσιών του Αλκάσερ» παραμένει 30 χρόνια μετά ακόμα εφιάλτης, όχι μόνο για τα κοντινά τους πρόσωπα αλλά και για την ισπανική κοινωνία.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εκμεταλλεύονταν τους γονείς καλώντας τους σε πάνελ με μέντιουμ που έλεγαν το μακρύ και το κοντό τους. Ιατροδικαστές έβγαιναν εκτός της υπόθεσης και αρχεία εξαφανίζονταν ακόμα και όταν τα πτώματα, σε προχωρημένη αποσύνθεση, είχαν να πουν ένα μέρος της χαμένης αλήθειας.
Όλο αυτό το υλικό θα μπορούσε να αποτελέσει μια θεσπέσια βάση ενός αγωνιώδους θρίλερ. Ο Ισπανός σκηνοθέτης Μαρκ Ρομέρο επανεξετάζει την αληθινή ιστορία που συγκλόνισε -και συνεχίζει να εγείρει συζητήσεις- σε ολόκληρο το έθνος, εστιάζοντας το σενάριο όχι τόσο στα θύματα, αλλά στην έρευνα των κρατικών υπηρεσιών, των σωμάτων ασφαλείας και των οικογενειών, χωρίς όμως να έχει ξεκάθαρο στο μυαλό του τί θέλει να μοιραστεί με το κοινό. Αποφεύγει μεθοδικά τις νοσηρές περιγραφές και στοχοπροσηλώνεται στην αφήγηση των γεγονότων, καθιστώντας ξεκάθαρα τα λάθη και τα κενά της μακροχρόνιας έρευνας. Η παράλληλη προσπάθεια του να μείνει πιστός στην έρευνα και να παραθέσει τις υπόλοιπες θεωρίες σχετικά με τους φόνους, τον οδηγεί σε ασταθές έδαφος που δεν λειτουργεί με θετικό πρόσημο στην αφήγηση.
Όμως οι μετρημένες ερμηνείες ιδιαίτερα της Άνα Φερνάντεζ και της (σε μεγάλο μέρος της ταινίας σιωπηλής) Αντόνια Σαν Χουάν, του «επιστρέφουν» τα χαμένα ψίχουλα που θα του δείξουν το μονοπάτι του πολύπλοκου δράματος που εκμεταλλεύτηκαν αποκλειστικά για τις ακροαματικότητες τα ΜΜΕ. Χωρίς κεντρικό αφηγητή [ή ομάδα αφηγητών], η ταινία χαώνεται σε γεγονότα δημοσιογραφικής καταγραφής και ερμηνείες που μεμονωμένα έχουν ωραία στοιχεία, αλλά δεν δένουν στο σύνολο της ερμηνευτικής ομάδας.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr