Αρχίζει το σχολείο και ο Τοτό αρνείται πεισματικά να το παρακολουθήσει. Οι γονείς του είναι χωρισμένοι, ο πατέρας εργάζεται στην υπηρεσία ενός μεγαλοκαρχαρία επενδυτή της πόλης. Στο σχολείο η δασκάλα είναι ευγενική και χαριτωμένη και οι συμμαθητές του Τοτό έχουν ο καθένας το δικό προφίλ του.
Προκύπτει μια κωμωδία καταστροφής και, πέρα από την απλότητά της, σχηματοποιεί κάποιες ενδιαφέρουσες καταστάσεις στις οποίες αξίζει να μυηθούν οι μικροί θεατές, στους οποίους βασικά απευθύνεται. Είναι η οικονομική διαπλοκή με το σύστημα εξουσίας, η οικολογία και η αλληλεγγύη και το δυστοπικό εκπαιδευτικό σύστημα .
Οι σεκάνς με τα τρία διαφορετικά οικοτροφεία είναι ενδιαφέρουσες. Ωστόσο, οι σκηνοθετικοί ρυθμοί είναι χαλαροί και οι αφηγηματικές «μεταβάσεις» στοχεύουν στα …επόμενα γκάγκ και στην αναμονή για αυτά.
Περνάς προβλέψιμα καλά, οι ηθοποιοί είναι έξοχοι, με συναρπαστικό τον μικρούλη Γκαβρίλ Νταρτεβέλ.
Αλέξης Δερμετζόγλου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress