Η Κατρίν Ντενέβ στον ρόλο της Κατρίν Ντενέβ! Καθόλου άσχημη ιδέα για μια ταινία «δωματίου» και ανθρώπινων σχέσεων, η οποία εστιάζει κυρίως σε εκείνη μιας μάνας, σταρ του γαλλικού κινηματογράφου (Ντενέβ), με την κόρη της (Ζιλιέτ Μπινός), στην οποία δεν έδωσε ποτέ ιδιαίτερη σημασία. Ή τουλάχιστον δεν το έδειξε. Η ηρωίδα της Ντενέβ, μια άλλη πτυχή της Ινγκριντ Μπέργκμαν στη «Φθινοπωρινή σονάτα», είναι το Α και το Ω αυτής της ταινίας. Απολαυστική τόσο ως σταρ με εκκεντρικότητες και τερτίπια, μα και ως μάνα ή γιαγιά, δύο «ρόλοι» που δεν της αρέσουν και τόσο πολύ.
Ο Ιάπωνας Χιροκάζου Κόρε Εντα, μετρ στον χειρισμό «προβληματικών» οικογενειών («Κλέφτες καταστημάτων» «Πατέρας και γιος»), κεντά με σχολαστική επιμέλεια τις εντάσεις ανάμεσα στις δύο γυναίκες (και όχι μόνον) και αφήνει τη σταρ του, την Ντενέβ, να δώσει ένα μικρό ρεσιτάλ μέσα από το οποίο ο θεατής βιώνει όλη τη ματαιοδοξία, την «τρέλα», τη φιλοδοξία, μα και το ταλέντο μιας γυναίκας γεννημένης να τραβά την προσοχή των άλλων. Το μόνο στοιχείο της ταινίας που με άφησε απαθή, είναι εκείνο της άλλης ταινίας που γυρίζεται μέσα στην ιστορία και στην οποία η ηρωίδα της Ντενέβ έχει έναν ρόλο. Η ταύτιση πραγματικότητας – φαντασίας δεν λειτουργεί και τόσο πειστικά, κάπως με το ζόρι. Ωστόσο, αυτό δεν σε εμποδίζει να μπεις στο σύμπαν της.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr