Μενού

ΜΙΑ ΛΕΥΚΗ, ΛΕΥΚΗ ΜΕΡΑ - Νίνος Φένεκ Μικελίδης

Άλλη μια όμορφη ταινία, τη φορά αυτή γύρω από τον έρωτα, την απώλεια, τον πόνο και τη λύτρωση, σκηνοθετημένη από τον Ισλανδό Χλίνουρ Πάλμασον («Winter Brothers»). Ο τίτλος της ταινίας αναφέρεται σε ένα ισλανδικό ρητό που λέει πως στις λευκές μέρες, όταν εξαιτίας της ομίχλης ή του χιονιού δεν ξεχωρίζεις τον ουρανό από τη γη, μπορείς να μιλήσεις στους νεκρούς. Μια τέτοια μέρα βλέπουμε μια γυναίκα σ’ ένα αυτοκίνητο να παίρνει λάθος στροφή και να πέφτει στη θάλασσα.

Πρόκειται για τη γυναίκα ενός πρώην αστυνομικού της περιοχής (Ίνγκβαρ Σίγκουρντσον), ο οποίος, παρόλο που περνάει ο χρόνος, δεν μπορεί να δεχτεί την απώλεια του αυτή, ενώ αρχίζει σταδιακά να υποψιάζεται πως η γυναίκα του ίσως τον απατούσε. Στο σπίτι που βλέπουμε να ανακαινίζει βρίσκεται και η 8χρονη εγγονή του (Ίντα Μέκιν Χλινσντότιρ), ένα γεμάτο ζωντάνια κορίτσι που προσθέτει μια εικόνα χαράς στην όλη μουντή, καταθλιπτική ατμόσφαιρα. Η υποψία του για την απιστία της νεκρής συζύγου αρχίζει να τον αλλάζει και να τον κάνει να ζητά εκδίκηση.

White Day

Ο Πάλμασον αφηγείται την ιστορία του με μεγάλες σεκάνς και όμορφα γυρισμένα εξωτερικά που δείχνουν τις αλλαγές περιόδου – μέσα ιδιαίτερα από την ανακαίνιση του σπιτιού που κάνει ο ήρωας – με αναφορές στην τοπική κουλτούρα, τα ισλανδικά έπη και τους θρύλους, μέσα από τις ιστορίες που αφηγείται ο ήρωάς του στη μικρή εγγονή, δίνοντας στην ταινία του κάτι από τα ίδια τα ισλανδικά έπη.

Ενώ, ταυτόχρονα, εστιάζει το ενδιαφέρον του στη ψυχογραφία του πρώην αστυνομικού, ενός απλού, συνηθισμένου, ερωτευμένου ακόμη με πάθος με τη νεκρή γυναίκα του, ανθρώπου, που η υποψία αρχίζει να τον αλλάζει και να τον οδηγεί σε βίαιες, παράλογες πράξεις. Ευτυχώς όμως που η παρουσία του 8χρονου κοριτσιού χρησιμεύει σαν είδος βαλσάμου, με αποτέλεσμα η οργή και το μίσος του ήρωα σταδιακά να αλλάζει και να φτάνουμε σε ένα εξαιρετικό, απρόσμενο φινάλε. Κι είναι σίγουρα χάρη στην ερμηνεία του Σίγκουρντσον που η αλλαγή αυτή γίνεται με τον πιο πειστικό και δυνατό τρόπο. Χωρίς να ξεχνάμε την παρουσία της μικρής Ίντα Μέκιν Χλίνσντότιρ που καταφέρνει να δώσει τη ζωντάνια και την αθωότητα της 8χρονης εγγονής.

 

Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr

Smart Search Module