Μια ταινία, η οποία φέρνει στο νου την παροιμία «Κάθε εμπόδιο για καλό», ή μια ταινία για την επιμονή και τη θέληση που ανταμείβονται.
Η Κατύ Μαρί (Οντρέι Λαμί) είναι μια ασυμβίβαστη βοηθός-σεφ που δεν σηκώνει αντιρρήσεις και αποφασίζει να ανοίξει εστιατόριο υψηλής γαστρονομίας. Αντιμετωπίζοντας οικονομικές δυσκολίες, δέχεται δουλειά σε μια δομή ανήλικων και ασυνόδευτων μεταναστών. Στην αρχή μισεί τη δουλειά, αλλά μετά το πάθος της για τη μαγειρική αρχίζει να αλλάζει τη ζωή των παιδιών, που θέλουν πρόθυμα να τη βοηθήσουν να μετατρέψει τη γεμάτη κονσέρβες, άχαρη και βρώμικη κουζίνα σε γκουρμέ εργαστήριο. Ο διευθυντής της δομής (Φρανσουά Κλουζέτ, ο τετραπληγικός στο φιλμ «Οι άθικτοι», 2011) κατ’ αρχήν αντιδρά στους νεωτερισμούς της, αλλά σύντομα η ενεργητικότητά της και η μεταστροφή της συμπεριφοράς των παιδιών, τον γοητεύουν και τη βοηθά.
Παρά το υπερβολικό σενάριο με την απροσδόκητη ανατροπή στο φινάλε που φαίνεται να βγαίνει από το πουθενά, η ταινία βλέπεται με ενδιαφέρον, συμπάθεια και ελαφρά συγκίνηση χάρη στις «γλυκερές» ερμηνείες. Άλλωστε, μιλάμε για νέα παιδιά με διαφορετική κουλτούρα, από πολλές χώρες που συρρέουν στη Γαλλία για μια καλύτερη τύχη και τα οποία ενώνει η αγάπη για το φαγητό -πρωτίστως- και για το ποδόσφαιρο, το παιχνίδι που ενώνει όλα τα παιδιά του κόσμου. Pas mal!
Άγγελος Πολύδωρος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα aggelospolidoros.blogspot.com