Βρισκόμαστε στο δικαστικό μέγαρο στην πόλη Σεντ Ομέρ. Η νεαρή συγγραφέας Ραμά παρακολουθεί την πολύκροτη δίκη της Λοράνς Κολί, μιας νέας γυναίκας αφρικανικής καταγωγής που κατηγορείται ως υπεύθυνη για τον θάνατο της δεκαπέντε μηνών κόρης της σε μια παραλιακή πόλη της Βόρειας Γαλλίας.
Είναι η πρώτη μυθοπλασία της ντοκιμαντερίστριας Αλίς Ντιόπ, που αναφέρεται στην αληθινή ιστορία της Φαμπιέν Καμπού που συντάραξε τη Γαλλία. Η σκηνοθέτης (από τη Σενεγάλη επίσης) παρακολούθησε τη δίκη και ως Ραμά (στην ταινία) προσπάθησε να δείξει μέσα από ένα άλλο πρίσμα την Φαμπιέν Καμπού. Το πρίσμα της μετανάστριας που γεννάει το παιδί της σε ξένη χώρα και τις δυσκολίες που περνάει.
Ουσιαστικά από τη μια πλευρά ρίχνει μια ανθρώπινη ματιά στο αποτρόπαιο έγκλημα, που χωρίς να το δικαιολογεί, εξηγεί, όμως ότι ακόμα και σε αυτό υπάρχουν βαθύτερες αιτίες. Αιτίες που συνήθως η κοινωνία αρνείται να κοιτάξει κατάματα και έτσι κρίνει με «ευκολία», ενδεχομένως και ρατσιστικά, τον θύτη. Από την άλλη πλευρά, θέτει τον «προβληματισμό» ότι όλες οι γυναίκες θα μπορούσαν να είναι εν δυνάμει Μήδειες... Αυτό όχι μόνο αποδυναμώνει την ταινία, αλλά γκρεμίζει και την κοινωνική ματιά που μέχρι εκείνη τη στιγμή προσπαθεί να χτίσει... Περνάει από το ένα άκρο στο άλλο, ακροβατώντας σε επικίνδυνα μονοπάτια... Ξεκινάει με ένα απόσπασμα της Μαργκερίτ Ντυράς για τη διαπόμπευση των γυναικών και τελειώνει με τη «Μήδεια» του Πιερ Πάολο Παζολίνι, προσπαθώντας να αναδείξει ότι αυτός ο μύθος είναι διαχρονικός. Η ταινία αφήνει τον θεατή διχασμένο σχετικά με τα ίδια του τα συναισθήματα. Το ερώτημα που ρητορικά τίθεται, είναι εάν στη θέση της γυναίκας ήταν ένας άντρας, θα τον αντιμετώπιζε με ίδια οπτική; Αγνωστο. Η ερμηνεία της Γκουσλαζί Μαλαντά στον ρόλο της Λοράνς Κολί είναι συγκλονιστική.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr