Οι καλοκαιρινές διακοπές έχουν ξεκινήσει για την έφηβη Γι που ζει στη Σανγκάη. Η απώλεια του πατέρα της έχει διαταράξει κάθε έννοια της οικογένειας για εκείνη, όσο και αν η μητέρα και η γιαγιά της προσπαθούν με αγάπη να την προσεγγίσουν. Έτσι, προτιμά να περνά τις νύχτες της στην ταράτσα της πολυκατοικίας τους και ονειρεύεται να ταξιδέψει στα μέρη που ήθελε ο πατέρας της να επισκεφθούν μαζί. Η αφορμή αυτού του ταξιδιού έρχεται, όταν ανακαλύπτει στην ταράτσα ένα τρομαγμένο Γέτι, που μόλις το έσκασε από ένα εργαστήριο. Το νεαρό σε ηλικία Γέτι πρέπει να γυρίσει στο σπίτι του, το βουνό Έβερεστ, και η Γι μαζί με τους φίλους της Πενγκ και Τζιν θα το βοηθήσουν να μην πέσει στα χέρια ανθρώπων που θέλουν να το βλάψουν.
Το Γέτι αποτελεί μυθικό πλάσμα καταγεγραμμένο από τη λαογραφία του Θιβέτ. Αρκετοί ήταν εκείνοι που πίστεψαν ότι βρήκαν ίχνη του σε βουνά, αλλά ποτέ κανένας δεν αντίκρυσε ένα τέτοιο πλάσμα. Το Γέτι της σκηνοθέτριας και σεναριογράφου Τζιλ Κάλτον μπαίνει στο μύθο στης ταινίας και γίνεται ένα με τους νεαρούς φίλους του, τη Γι, τον Πενγκ και τον Τζιν. Οι μαγικές του δυνάμεις ξυπνούν τις ομορφιές της φύσης σε πανέμορφα τοπία, αλλά και την οργή της, όταν απειλείται. Το τραγούδι του που τις συνοδεύει είναι ένα μελωδικό μουρμουρητό, σαν τον ήχο του βιολιού που έχει η Γι από τον πατέρα της. Ο ήχος της φύσης και ο ήχος που δημιούργησαν οι άνθρωποι μέσω του μουσικού οργάνου συνυπάρχουν, όπως πρέπει να συνυπάρχουν ο άνθρωπος με τη φύση και όλα τα ζώα που την έχουν ως σπίτι τους.
Οι ικανότητες του Γέτι, που εμφανίζεται και ως άλλος Κινγκ Κονγκ επάνω σε ένα υψηλό κτίριο, είναι επουλωτικές για τη Γι και φανερώνουν τη θετική επίδραση, τις «μαγικές» ιδιότητες των πραγμάτων που μας περιμένουν πέρα από τις μεγαλουπόλεις. Αυτό αποκαλύπτει η πλοκή, με χαρούμενες και χρωματιστές εικόνες και μια εξέλιξη που θα φέρει δάκρυα στα μάτια σας. Όταν, δηλαδή, η καρδιά του ανθρώπου δεχτεί και τους υπόλοιπους κατοίκους του πλανήτη Γη, τότε θα κατανοήσει πως κάθε πλάσμα είναι μυθικό, κάθε πλάσμα έχει μια μοναδική θέση στο οικοσύστημα.
Δέσποινα Τριανταφυλλίδου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα eleftheria.gr