Ντοκιμαντέρ με κυρίως «σινεφιλικό» ενδιαφέρον γιατί το αγόρι του τίτλου υπήρξε όντως το ομορφότερο του κόσμου από την στιγμή που ο μέγας Ιταλός σκηνοθέτης Λουκίνο Βισκόντι το ανακάλυψε και το επέλεξε ως συμπρωταγωνιστή του Ντερκ Μπόγκαρτ στο αριστούργημά του «Θάνατος στην Βενετία». Πρόκειται για τον Μπιορν Αντρεσεν, έναν Σουηδό έφηβο, που στην εποχή του «Θανάτου» απέκτησε τεράστια φήμη όμως στην συνέχεια, όταν ο θόρυβος της ταινίας κόπασε, δεν είχε την συνέχεια που όλοι νόμιζαν ότι θα έχει. Παραμένει ένα μεγάλο μυστήριο του κινηματογράφου, one hit wonder στην κυριολεξία που όταν ολοκληρώθηκε ο κύκλος της ταινίας (μετά τα φεστιβάλ -Κάννες, τις πρεμιέρες, το ενδιαφέρον του παγκόσμιου Τύπου) εξαφανίστηκε.
Που πήγε; Και πως τελικά κατέληξε σε αυτόν τον ασκητικό, γερασμένο μακρυμάλλη (σαν απομεινάρι των χίπις), που δείχνει αρκετά προβληματικός σε ότι αφορά τόσο την συντήρηση του εαυτού του όσο και την κοινωνικότητά του; Με ένα ευέλικτο μοντάζ οι σκηνοθέτες Κριστίνα Λίντστρομ, Κριστιάν Πέτρι συνδέουν ελκυστικά το παρελθόν με το παρόν προσφέροντας στον θεατή παρασκηνιακά στιγμιότυπα από τα γυρίσματα του «Θανάτου στη Βενετία» που πολλοί ίσως να μην έχουν καν υπόψη τους. Σίγουρα αυτά τα στιγμιότυπα έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το παρόν (ένα μάλλον θλιβερό παρόν μπροστά σε αυτό το ένδοξο παρελθόν) όμως συγχρόνως ο Αντερσεν σε κερδίζει χάρη στην ευγένεια και ειλικρίνειά του. Είναι εμφανές ότι αυτό το αγόρι, το πιο όμορφο του κόσμου, δεν μπορούσε να διαχειριστεί το «σταριλίκι» * όχι μόνον επειδή ήταν κάτι πολύ μεγάλο για ένα βασικά συνεσταλμένο παιδί, αλλά επειδή κατά βάθος, ποτέ δεν το ενδιέφερε πραγματικά.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr