Kάτι σαν φόρος τιμής του Γάλλου σκηνοθέτη Φρανσουά Οζόν στο κλασικό έργο (κατ’ αρχάς του θεάτρου) «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ» του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, το «PeterVonKant» χρησιμοποιεί την ίδια πάνω -κάτω ιστορία με ήρωες ομοφυλόφιλους άνδρες στην θέση των γυναικών του πρωτότυπου έργου. Με κεντρικές ηρωίδες μια διάσημη σχεδιάστρια μόδας και την ερωμένη της, η «Πέτρα Φον Καντ» είναι μια εξονυχιστική βουτιά μέσα στο μυστήριο των ανθρώπινων παθών • το πάθος της εξουσίας, της ερωτικής εξάρτησης, της ανάγκης για έκφραση μέσω της Τέχνης.
Το σημειολογικό τρικ του Οζόν είναι ότι βάζει τον κεντρικό ήρωα της ιστορίας, έναν μεγαλομανή αλλά ευφυή σκηνοθέτη να θυμίζει τον ίδιο τον Φασμπίντερ που πολύ πιθανόν να ήταν ακριβώς όπως τον υποδύεται ο πάντα πληθρωικός αλλά εδώ μαγνητικός Ντενί Μενοσέ. Ολος ο κόσμος του Πίτερ θα καταρεύσει όταν (όπως θα το περίμενε κανείς) η ερωτική σχέση του με έναν όμορφο ανερχόμενο ηθοποιό (Kαλί Μπεν Γκαρμπιά) στραβώνει. Γυρισμένη σχεδόν εξ’ ολοκλήρου μέσα στο σπίτι του σκηνοθέτη (άψογο ‘70ς ντεκόρ), η ταινία δεν κρύβει την παιχνιδιάρικη διαθεση της ακόμα και στο ότι θυμίζει σινεμά του Φασμπίντερ. Περάσματα κάνουν η μεταμορφωμένη σε 20χρονη Ιζαμπέλ Ατζανί σε ρόλο μιας σταρ φίλης του Πίτερ αλλά και η Χάνα Σιγκούλα πρωταγωνίστρια της ταινίας του Φασμπίντερ στην οποία στηρίζεται η ταινία.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr