ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ, Η - Γιάννης Ζουμπουλάκης

Το χειρότερο που της έχει συμβεί ως εργαζόμενη στον κινηματογράφο Empireτης μικρής παραθαλάσσιας αγγλικής πόλης όπου ζει, είναι να βρει ένα πτώμα μέσα στην αίθουσα, όμως ακόμα κι αυτό, η Χίλαρι (Ολίβια Κόλμαν) κεντρικό πρόσωπο στην «Αυτοκρατορία του φωτός» το αναφέρει με μια αίσθηση ευγενικού χιούμορ. Γιατί η Χίλαρι, όταν είναι στις καλές της, μπορεί υπάρξει πολύ ευχάριστος άνθρωπος. Το πρόβλημα είναι ότι οι «κακές» της  επισκιάζουν τις καλές γι’ αυτό και έχει παραμείνει ένα μοναχικό, μελαγχολικό άτομο που παλεύει, κυρίως, με τον εαυτό του.

Βασισμένη στις εμπειρίες του σκηνοθέτη Σαμ Μέντες από την ίδια την μητέρα του η οποία (κατά δική του ομολογία) έπασχε από σχιζοφρένεια, αυτή η ταινία, τόσο χάρη στην θαυμάσια Κόλμαν (που κακώς δεν είναι φέτος υποψήφια για Οσκαρ), όσο και στην βαθιά κατανόηση για την κατάσταση της κεντρικής ηρωίδας που εκ των πραγμάτων δείχνει ο πρώτος, μετατρέπεται σε μια πολύ τρυφερή σπουδή πάνω στο δύσκολο ζήτημα που πραγματεύεται. Χωρίς τίποτα το κραυγαλέο, τίποτα το υπερβολικό, ο Μέντες παρακολουθεί με υπομονή όλα τα στάδια στη ζωή της ηρωίδας μέσα στο σχετικά σύντομο χρονικό  πλαίσιο που η ιστορία εκτυλίσσεται, στις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Στιγμές της ιδιωτικής καθημερινότητας της Χίλαρι – στο σπίτι, τρώει, κάνει μπάνιο, κοιμάται –  συνδυάζονται αρμονικά με εκείνες του περίγυρου της, τους συναδέλφους της στον κινηματογράφο, που βλέπουμε ότι την αγαπούν μεν, από απόσταση δε. Επίσης, κάποιοι την εκμεταλλεύονται. Ο Μέντες δεν κρύβει την αγάπη του προς αυτήν την γυναίκα αλλά προσέχει ώστε να μην παραγίνει συναισθηματικός, ιδιαίτερα από την στιγμή που στην ιστορία μπαίνει το δεύτερο βασικό πρόσωπο, ο νεώτερος μαύρος συνάδελφος της Χίλαρι (καλός στον ρόλο του ο Μάικλ Γουόρντ) που δείχνει να την καταλαβαίνει μια σταλιά περισσότερο από τους υπόλοιπους. Παράλληλα, σε ένα δεύτερο φόντο και με λεπτές γραμμές, η ταινία αναφέρεται και στο παρηκμασμένο μεγαλείο της κινηματογραφικής οθόνης, που υπομένει τις τεράστιες αλλαγές που βρίσκονται μπροστά της αλλά επιμένει να υπάρχει, να αντιστέκεται, να επιβιώνει. Περίπου όπως η Χίλαρι.